Ayxan Ayvaz

Pərt olmağı Allah heç kəsə göstərməsin. Ən zəhləm getdiyi hisdir bu. Və tez-tez pərt qaldığım anları xatırlayıram. Hərdən güldüyüm də olur. O qədər demokratik və rahat adamam ki (məni özümdən başqası tərif eləmir deyə bunu deməli oldum) pərt anlarımı götürüb yazdım və düşündüm: əslində oxucudan bunları gizlətmək yersizdir, çünki onun da başına bu cür hallar gələ bilər.

Beləliklə, kanalı dəyişməyin. Getdik...

***

Bir dəfə yazıçı Anara zəng etdim:

- Salam, Anar müəllim. – bildim ki, salamlaşmaq hissəsini tez-tələsik keçməliyəm – Umberto...

- Oğlum, gözlə bir...

- Yaxşı.. Umberto Eko vəfat edib. Bununla bağlı nə deyə bilərsiniz?

- Nə deyə bilərəm ki? Allah rəhmət eləsin!

- Umberto Ekoya? Yəni demək istəyirdim ki, onu sadə bir oxucuya necə təqdim edərdiniz...

- Eləyə bilmərəm...

- Niyə?

- Düttt...

***

Təqdimatların birində Vaqif Səmədoğluyla bir gözəl xanım ayaqüstü şirin-şirin söhbət edirdi. Vaqif müəllimi gördüyümə sevindim, yaxınlaşıb salamlaşdım. Təzəcə ağzımı açmışdım ki, şair sözümü yarıda kəsdi:

- Ayxan bala, ömrümə az qalıb. İcazə ver, son günlərimi gözəl xanımların əhatəsində keçirim.

***

Bir dəfə gənc yazar dostumuzun toyunda Vaqif Səmədoğluyla eyni masaya düşmüşdük. Qabaqcadan içmişdim, başım dumanlıydı. Əyri-üyrü yerişimlə Vaqif Səmədoğlunun hüzuruna çıxıb gülümsündüm. Və onun siqarına tərəf əyilib bir gilə götürmək istədim.

- Bunu çəkmək üçün nə yazmısan? – dedi və siqaretindən bir qullab vurdu.

***

Qızla şəhərdə gəzirdim. Qəfil üç-dörd oğlan qabağımızı kəsdi. Şeşələndim:

- Nədir? Nə istəyirsiniz?

Qardaşlardan biri fikrini konkret ifadə etdi:

- Qızı.

Heç bu qədər konkret cavab verən görməmişdim. Mən təpikləri yeyə-yeyə bu haqda xeyli düşünmüşdüm.

***

Təzə kitabım çıxmışdı. Kitab mağazalarına paylayırdım.

- Nədən yazmısan?

- I...

- Aydındı. Lazım deyil.

- Axı imkan vermə...

- Nə qışqırırsan, ə? Polis çağırım?

***

Mağazaya girmişdim. Yaman susamışdım. Qadın satıcı gülümsünürdü. Dedim, görən paltarımı tərsinə geyinməmişəm ki. Üstümə baxdım: yox, hər şey qaydasdındadır.

Bu yerdə qadının dili açıldı:

- Nəsə tanış gəlirsən.

Sevindim ki, yəqin yazılarımı oxuyub.

Qəfil soruşdu:

- Əhmədlidə qalırsan?

***

Hekayəmə görə yer tutmuşdum. Mükafatın diplomunu evə gətirəndə yolda sinif yoldaşımla qarşılaşdım. Hal-kefdən sonra soruşdu ki, əlindəki nədir. Diplomu ona uzatdım. "Filan hekayəsinə görə I yerə layiq..." sözlərini oxuyanda gülməyə başladı. Qaqqıltısı bitəndə ciddi-ciddi soruşdu: "Sən məktəbdə inşa yaza bilmirdin, necə oldu ki, yazıçı oldun?"

***

Ramiz Rövşənlə bir yerdə imza günüm idi. Hamı Ramiz müəllimlə görüşür, kitabını imzalatdırır, şəkil çəkdirirdi. Bir xanım o boyda tünlükdə mənə yaxınlaşanda elə sevindim ki... Bir addım da mən irəli getdim. Filmlərdə olur e? Qızla oğlan tam yaxınlaşan an nəsə baş verir axı. Qadın mənə yaxınlaşanda ərklə dedi:

- Saxla bu sumkanı, Ramiz müəllimlə şəkil çəkdirim.

***

Yazıçılarla oturmuşduq. Tanıdığınız məşhur yazıçılar deyirəm. Əkrəm Əylisliylə bir yerdə oturmuşdum. Ordan-burdan söhbət edirdik.

- Əkrəm müəllim, ədəbiyyat mənə görə...

Əkrəm kişi cibindən pul çıxardı:

- Al bunu, get bir siqaret al...

P.S. Ardı olmayacaq. Daha o anları xatırlamaq istəmirəm. Bu qədər bəsimizdi.

• “Arşın mal alan” yenidən Ankara səhnəsində
• Kukla Teatrının noyabr repertuarı
• "Ondan millətçiliyin üfunəti gəlir" - Onlar Mirzə İbrahimovdan nə istəyirdi?