Kulis.Az gənc şair Əsəd Qaraqaplanın yeni şeirlərini təqdim edir.

Çayda Çimmək Qədər Sevmək

bir dəfə uşaqlıq dostum Rahidlə - beş yaşımız olanda
qonşudan bir qutu “Kosmos” siqareti almışdıq
götürüb qaçmışdıq çaya çimməyə...

çayda bir dərin yer vardı – qəbiristanın altında
qazıb dibini qumunu aparmışdılar
dərin, tənha bir yer idi – suları da bulanıq
ətrafına motal ağaclarından sərhəd çəkilmişdi sanki
bir də böyürtkən kolundan kölgənəcək...

kimsə görməzdi bizi çiməndə və siqaret tüstülədəndə
bir də təmiz lüt çimirdik
siqareti də lüt çəkirdik hər dəfə çölə çıxanda
uşaq idik – anlamırdıq utanmağın nə olduğun
indi olsa lüt çimmərik – heç çimmərik
heç “Kosmos” da çəkmərik
indi olsa dostluq da etmərik heç...

bir də gördük qəbiristanın yanındakı evlərin birinin oğlu –
Elnur gəldi
bizdən bir neçə yaş böyük
bizdən bir neçə yaş daha hiyləgərdi
ona qədər kəndə doğulan uşaqların
çoxbilmiş olduqlarına inanmırdım...

çıxmışdıq çöldə Rahidlə siqaret tüstülədirdik
Elnuru görən kimi tez qaçıb girdik suya
insan özündən böyükdən utanırmış böyüdükcə
özündən balacalardan utanmırmış insan böyüyəndən sonra...
“Kosmos”un on giləsini verdik Elnura dinməsin
çıxıb getsin –
bizi evdə satmasın...

çimdik çıxıb gəldik evə - siqaretləri çəkib
çay elə çaylığında qaldı o vaxtdan bəri
biz ama uşaqlığımızda qala bilmədik – böyüdük
böyüklərin yanında siqaret çəkdik
uşaqları çayda çimməyə qoymadıq
ya da on gilə “Kosmos” alıb evdə demədik...

mən böyüyəndən sonra başa düşdüm –
onda uşaq olduğumu
mən böyüyəndən sonra başa düşdüm –
böyüklər çayda çimməz - gizlincə siqaret çəkməz
mən böyüyündən sonra başa düşdüm –
böyüklər hər şeylərini açıq-aşkara edər –
uşaqların gözlərinin önündə...
mən böyüyəndən sonra böyük olmaq istəmədim
çayda çimmək istədim
bir də gizli “Kosmos” çəkmək uşaqlıq dostum Rahidlə...

mən ilk dəfə böyüyəndən sonra sevdim səni
kənddə çayda çimmək qədər gözəl idi səni sevmək
bir də gizli “Kosmos” siqareti çəkmək...

Uzaqdan Gələn Adamın Sevgi Şeiri

əslində heç kim yoxdu bu dopdolu həyatımda
nə qadınlar, nə dostlar, nə də anam

nə də uzaq insanlar
unutduğum insanların başında sən gəlirdin
özün çıxıb getsən də...

özün çıxıb getsən də daha çox gəlmiş sayıla bilərdin
gəlib məni bütün adi hallarımla görməmiş
gəlib mənə nifrət etməmiş sayıla bilərdin...

necə biri olduğumu ən yaxşı mən bilirdim
ən yaxşı mən bilirdim kimlər məni sevmişdi
kimlər sevməmişdi məni
ən yaxşı mən bilirdim...

elə günlər oldu ki

hansısa adi məqamda daha çox sevdim səni
daha çox unutdum səni ən adi insanlarda
ən yaxşı mən bilirdim
qadınların, dostların, anamın, bir də sənin
oxşar bir yanı vardı - məndən uzaq olmağı
mənə yad biri olmağı...

mənə yad olanlar vardı bu şəhərdə
mənə yad olanlar vardı kəndimizdə
mənə yad olanlar vardı bu dünyada
bir doğma adamım yoxdu

sevmədiyim günlərin əvəzinə məni sevsin
bir doğma adamım yoxdu

səni sevdiyim beş günü mənə bağışlaya bilsin...

bir adamım yoxdu mənim, bir adamım
hamısı çox adam idi
min sifətli, min sevgili, min ayrılıq daşıyan
mənə qədər hamısı da kirlənmişdi
hamısı da doğulmadan ölmüşdü...

ölüləri sevə bilməzdim bağışla
səni sevə bilməzdim
qadınların, dostların, anamın və insanların arasında
səni sevə bilməzdim...

hamısı çox uzaqdaydı - sənin kimi
sənin kimi bu həyata

aid olan heç nəyi sevə bilməzdim
səni sevə bilməzdim...

bir gün çox uzaqlarda görsən məni, şaşırma
bir gün məni qadınlardan, dostlardan,

anamdan və insanlardan
uzaqda görsən, şaşırma...

zatən mən heç yaxınlarda olmadım
zatən mən çox uzaqlardan gəlmişdim

gəlib səni sevmişdim...

Ortalıqdakı Sevgi Şeiri

sən əvvəllər yox idin

sonralar da olmadın

ortalıqda bir yerlərdə dayanmışdın

o qədər dayanmışdın ki ortalıqda

nə əvvəllər var idin

nə də sonralar olmadın...

• Yaşamaq necə qorxuludur... - Günün şeiri
• Volter: “İngilislər çox gülməli xalqdır”
• Daş kitabələr, Coşın qalası, petroqliflər... - Səttarxanın doğulduğu şəhərdə nələr var?