Kulis.Az gənc şair Ömər Xəyyamın ilk şeirlərini təqdim edir.

Gəl işıq yandır

bu qaranlığa.

İçimi ovundurub get.

Oturaq üz-üzə bircə anlığa,

sonra durub get.

Tək doğularsan,

Təkcə ölərsən,

Yaşamaq olmur tək başına.

Bəlkə gülərsən

bilsən nələr gəlib sən gedəli başıma.

Sevirəm demirəm ki ağız dolu.

Mən tənbələm bilirsən -

bütün otaq kağız dolu.

Nə vaxtdı çay dəmləmirəm-

toz basıb

gətirdiyin fincanı.

Qayıt sən canın.

Hörümçək torudu qab rəfi.

Donur yatağımın bir tərəfi.

Nimdaş paltarımda

o qədər axtarmışam qoxunu.

Xəyallarda istəmişəm toxunum...

Tozlu-kirli yataqda

xəyal etmək də alınmır.

Xəyal etməklə alınmır.

Üfunət dolu otaq...

Soyuducu çoxdan ölüb

dərdimə ortaq

siqaret, tüstü

bu mənə bəsdi.

Demirəm ki, sev məni.

Demirəm ki, əzizlə.

sevgi qurtarıb məndə.

Gəl otağı təmizlə..

Gələndə

tünd şərab al.

Hə unutma,

bir də bir cüt corab al!

***

Hәrdәn olur

Çağırıram

Xəyalını

Siqaret, tüstü

Ehtiras, inilti

isti...

Unudulur varım-yoxum.

Haşiyә çıxım-

- Hәr sәhәr

Qalxıb birtәhәr

İşә qaçdım.

Qәpik-qәpik bölünürdüm

Daşbazarda

daş atırdım.

Xәyalımı yaşadırdım.

Bir fahişәyә bağlanmışdım.

Hәtta gecәlәri

ağlamışdım.

Hәrdәn mәni

Havayı "qonaq" elәyәndә,

Sevinirdim, elә bilirdim sәn dә

Bağlanmısan, anlamısan!

Әllәrimin qabarında

Yanaqların itirdi.

O bir saat - bir an kimi bitirdi.

Zülüm-zülüm daş at,

qazan,

Uzan, yaşat

Xəyalını..

Ay ağlını ...!

Bu evdə

Hər yerdә

Sәn varsan.

Pәncәrәdә

qapıda izin var.

Bakıda sevgi yoxdu

- kapitalizm var!

Sən dünyanın harasında,

Mən dünyanın harasında.

Neçә "körpә öldürmüşәm"-

Xəyalınla

yorğanımın arasında.

***

Beynindən sil məni,

azad ol.

Gəl danışım əsl məni,

mənə yad ol.

İcazə ver xəyalından daşınım

Götür o vərdişini.

yoxdu maşınım.

Mən metro sərnişini

Sevmə məni

sevmə!

Mən kirayə qalıram

litr-litr su alıram

bilmirsən sevmək nədir

səndəki bir bəhanədir.

Sənin "sevgi" dediyin -

- mənim cırıq corabımda

yarımçıq şərabımda

bitəcək...

İtəcək

məhəbbətin.

Siqaretin üfunəti

ən doğma ətrimdi

Bu halımla sənə necə

xoşbəxtlik gətirim, DE !

Novruza bax, yaza bax

O əriyən buza bax.

Sənə sevinc səadətdi

Mən bədbəxtin

buz ərisə, otağının

tavanından su damır.

Deyiləm eşq adamı...

Sevmə məni,

sevmə!

Mənim kimi səfillərin

saqqalından

his iyi gəlir.

Öpüşəndə ağzından

pis iy gəlir.

Sevmə məni,

sevmə!

***

Keçmişimdə qurdalandım.

İlk dəfə bilirsən,

Harda utandım?

Kəndimizin ortasında

balaca bir dükan var.

Borcluların arasında

adı var hər kəndlinin.

Yağını, qəndini

ordan alır camaat.

axtarsan adbaad

hər kəsin var adı.

Ümidləri tək oradı.

Qoymazdıq kitaba

adımız yazıla.

Qış ola, yaz ola.

Bol olurdu ərzağımız

qəndimiz, yağımız.

Dünyada ən güclü

mən atamı bilirdim.

Tanrının ən yaxın

bir adamı bilirdim.

Son zamanlar kişi yaman düşmüşdü.

Özü demiş

kimsə lənət etmişdi.

Bacarmırdı arsızlığı

pulsuzluğu

özünə dərd edirdi.

Geri-geri gedirdi.

Kişi bir az fağırdı

Hirslənəndə dönür gözü.

Hirslə məni çağırdı,

bağırdı:

- Ayə, dur qaç Qulama!

Dədəm deyir araq versin.

ULAMA! QANDIN?!

İçim yandı!

Mən Qulamın

qızını sevirdim.

İtirdim özümü,

dədəmin sözünü

bıçaq kimi hiss etdim

sızlatdı...

...getdim.

- Qulam kişi dədəm deyir...

- Dәftәrә yazım?

- Özü bilir, ən azı

iki günə verərəm.

- Gözləyərəm..

İki gün həftə oldu

adımızla dəftər doldu.

Ara-sıra yazışardıq

İmkan olsa baxışardıq.

Gözdən itib görüşərdik

öpüşərdik.

- Sözüm var sənə.

Məktub yazmışdı yenə.

- Bəs deyirdin pulumuz var,

fərqiniz var camaatdan?

Düşdüz atdan?

Dədəm deyir, pulumuzu versinlər

Bu sifətlə necə elçi gəlsinlər?

Səndən mənə ər olar?

Yandım...

Utandım...

Saflığımı edam etdim

adam etdi

O gündәn ki, atam məni...

***

Yaşayıram..

Baş qatıram,

Özümә ümid satıram-

- DÜZӘLӘR!

Uşaq vaxtı gecәlәr

İsladardım yerimi.

Bu sirrimi

Heç anam da bilmirdi.

Bәlkә dә bildirmirdi.

Sağa baxıb, sola baxıb

Gecә qalxıb,

Döşәyi tәrs çevirәrdim.

Bu deyildi tәkcә dәrdim.

Bir dә yaş paltarlar

Әynimdәki...

Çiynimdәki bu "yükü"

Tülkü-tülkü "götürәrdim".

Balışımın altındaca

itirәrdim.

Bu sirri daşıyanlar bilir,

yaşayanlar bilir.

Lüt bәdәn donur,

Döşәyin tәrs üzü

Soyuq olur.

Gecәnin sonu.

Hәr kәsdәn tez qalxıb sәhәr,

İslanmış paltarlarla

Birtəhər

tez hamama qaçırdım.

İsti suyu açırdım

Yaxalayıb atırdım.

Belәcә sona çatırdı.

İlk anamı aldatdım,

İlk atamı aldatdım.

mәn hәr gecә,

yalançı oldum belәcә

...sen necә?

• Yaşamaq necə qorxuludur... - Günün şeiri
• Azərbaycanın Əməkdar artisti Moskvada mükafat aldı
• 3 həftə əvvəl pilləkəndən yıxılan rejissor vəfat etdi