I yazı

Bu uşaqlar dəcəllik edə bilmədilər, onların daha vacib işləri vardı. Buyurun, onları birlikdə tanıyaq.

Anna Frank (1929-1945)

Almaniyadakı yəhudi soyqırımının simvollarından biri olan Anna Frank 14 yaşı olanda nasistlərdən gizlənmək üçün atası Otto Frankın Pinesqrakdakı ofisinin arxasındakı gizli yerdə dörd nəfərlə birgə, iki il boyunca gizlənir. Bu müddət ərzində onların bütün ehtiyaclarını atasının katibəsi ödəyir. Və qızcığaz bu iki il ərzində yaşadıqlarını yazır. Gizləndiyi yer polis tərəfindən aşkarlandıqda isə bacısı Margot ilə Berqen-Belsen düşərgəsinə göndərilir. Margot və Anna tif xəstəliyindən ölürlər, ancaq qızların atası Qızıl Ordunun gəlişindən sonra düşərgədən xilas ola bilir və xoşbəxtlikdən Annanın gündəliyi onda olur. Gündəliyi ona katibəsi Miep çatdırmışdı. Ata gündəliyi çap etdirir. Gündəlik 60 dilə çevrilir və uzun müddət bestseller olur.

Samanta Smitt (1972-1985)

1982-ci ildə on yaşında ikən Yuri Andropova bir məktub yazdı və ABŞ-la əlaqələrin niyə belə gərgin olduğunu soruşdu. Cavab gəlmədi, ancaq məktub qəzetlərdə çap edildi. Samanta SSRİ-nin ABŞ-dakı səfirliyinə məktub yazdı və niyə cavab vermədiklərini soruşdu. 26 aprel 1983-cü il tarixində Andropov nəhayət cavab yazdı. Və Smit iki ölkə arasında sülhməramlı elçi elan edildi.

On üç yaşında təyyarə qəzasında dünyasını dəyişdi.

Hector Piterson 1964-1976

1976-cı ildə Soveto qiyamı zamanı çəkilmiş bu şəkildə bir şagird tərəfindən daşınan və ölmək üzrə olan Hektor, uzun illər dövlətin qiyamçılara qarşı etdiyi vəhşiliyin simvolu olub. Bu şəkildə isə o, hələ 12 yaşında idi.

İqbal Məsih- 1982-1995

4 yaşında xalça toxuma fabrikinə satılan pakistanlı İqbal Məsih gündə 12 saat işləyirdi və lazımı şəkildə qidalana bilmədiyi üçün xeyli zəifləmişdi. 10 yaşında o, fabrikdən qaçdı və cəbhəyə qoşuldu. 3000-dən çox əsir uşağı xilas etdi və Pakistanda azadlıq barədə odlu-alovlu nitqi ilə də tanındı. 1995-ci ildə isə sui-qəsd nəticəsində öldürüldü.

Nikosi Conson 1989-2001

Cənubi Afrikada dünyaya gələn Nkosi Conson anadangəlmə QİÇS xəstəsi idi. Anası da eyni xəstəlikdən əziyyət çəkirdi. Nikoli atasını bir dəfə də olsun görməmişdi. Heç kəs tərəfindən qəbul edilməyən və məktəbə belə buraxılmayan Nkosi Beynəlxalq QİÇS Konfransında fəal iştirak edir və bu sözlərlə yadda qalır:

”Bizimlə maraqlanın, bizi qəbul edin. Biz normalıq. Əllərimiz və ayaqlarımız var. Yeriyə və danışa bilirik. Bizdən qorxmayın. Hamımız eyniyik”.

Nelson Mandela tərəfindən “Həyat üçün mübarizə ikonu” seçilən Conson 2005-ci ilin noyabr ayında xəstəliyə məğlub olur.

• “Həyatın harasından dönsən, xeyirdir...” - Cemal Süreyanın "Zelda"sı Nilgün Marmara
• Rəssamlıq Akademiyasında “Ahəng” adlı fərdi sərgi açılıb
• Psixiatr Nadir İsmayılov: "Hipnozun təsirində adam nə gəldi, danışa bilər..." - Müsahibə