Yadımdadır, tələbə vaxtı akt zalında Xocalıyla bağlı konfrans keçirilmişdi. Həmin konfransda xarici universitetlərdən də iştirak edən heyət vardı.
Tədbirin bir yerində iki tələbə bərkdən güldü və o sükutda onların gülüşü apaydın seçildi.
Rektor onları nəzarətdə saxlayıb, tədbiri davam etdirdi.
Xocalıyla bağlı konfrans yekunlaşan kimi həmin iki tələbənin aqibətiylə maraqlandıq.
İkisi də qovulmuşdu.
Sonradan valideynlərin gedib-gəlməsi, yalvar-yaxarı nəticəsində hər iki tələbə əfv olundu.
Bunu niyə xatırladım?
Fikir verirəm, Bakı Dövlət Universitetində onlayn dərs vaxtı özbaşınalıq edən, müəllimi saymayan, tədrisi vecinə almayan tələbəni dəstəkləyənlər və qovulmağın doğru olmadığını deyənlər var.
Hətta şou-biznes nümayəndələrini də tələbəylə gülünc müqayisə edib qərarın səhv verilməsi haqda uzun-uzadı şərh verənlər də olmamış deyil.
Fərqi anlamaq bu qədərmi çətindir? Təhsil, tədris sənə hoqqabazlıq etmək kimi bir öhdəlik vermir. Üstəlik sənin hoqqabazlığın yalnız və yalnız tələbə dostlarının xoşuna gəlməyə yönəlib. Bizim vaxtda da bu cür tələbələr vardı, müəllimlərlə zarafat edib özlərinin azadlığını nümayişlə gözə soxanlar. Halbuki bunun adı tərbiyəsizlikdi və cəzasız qalmamalıdır. Yoxsa təhsil ocağı dərəbəylik olar. Efirlə bunu qarışdırmayaq. Sizin televizora baxmamaq kimi bir seçiminiz var. Xoşun gəlmir, söndür. Nə çox Yutub kanalı, aç birinə bax. Manısları öz dünyandan uzaqlaşdırmaq qədər asan bir şey yoxdur.
Tələbənin isə təhsili bir qırağa qoyaq, tərbiyəsi əsasdır. Onun heç bir halda, səbəb nə olur-olsun, bunu etməyə haqqı yoxdur. Bu sadəcə və sadəcə tərbiyəsizlikdir.
Kimsə deyir ki, o uşağın təhsil haqqı əlindən getdi.
Boş söhbətdir.
O cür gənclərin təhsil deyə bir dərdi yoxdu.
Bundan əminəm.
Diplom alıb işsiz qalacaq və deyəcək ki, görürsünüz də nə vəziyyətdəyəm.
Mənə görə, təhsil fərdi məsələdir. Təhsil sistemi yaxşı deyil? İnternet var, kitabxana var, dünya açıq dünyadı. Bəhanəyə yer yoxdu. Onlayn sistemə keçid də bunu sübut etdi: oxumaq istəyənin qarşısını heç nə kəsmir.
Və oxuyan tələbə heç vaxt o cür biabırçılıq eləmir. Onun dərdi öyrənmək olur.
"Hababam sınıfı" filmində yaxşı bir fikir var, deyir: "Dəcəllik ayrıdır, tərbiyəsizlik ayrı".
Təbii ki, tələbə bütün günü divar kimi olmamalı, zarafat da etməlidir, ancaq əndazəni aşmamaq şərti ilə.
Əndazəni aşmağın nəticəsi budur.
O tələbəylə fərdi söhbət etmək, onu başa salmaq da olardı.
Ancaq, məncə, bu cəza yerindədir.
Çünki o biri tələbələrə görk oldu.
Anlayacaqlar ki, artıq belə eləmək olmaz.
Cəza mübahisəli ola bilər. Buna bir şey demirəm.
Amma bəzən yolun çoxunu qət etmək üçün qaçmalısan, addımlamaqla olmur.
Yazının sonunda isə deyim ki, o tələbəni bağışlayacaqlar və ondan sonra səhvini daha yaxşı başa düşəcək.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
