Kulis.az İlin hekayəsi müsabiqəsində iştirak edən Coşqun Kərimovun “Tənhalığın qoxusu” hekayəsini təqdim edir.
Qeyd edək ki, anonim şəkildə münsiflərə təqdim olunan hekayələr yalnız qiymətləndirildikdən sonra sayta yerləşdirilir.
Hündür mərtəbəli binanın blokundan dikdaban ayaqqabıların səsi gəlirdi. Həmin səs 229 nömrəli qapının önündə kəsildi. Estafet açarlardan çıxan səsə ötürülmüşdü. İri çantanın içində onları tapmağa çalışan sahibənin yorğun üzündə evə tez daxil olmaq istəyi sezilirdi. Bir müddət sonra dəhlizdə idi. Çanta kənara atılmış, açar isə asılmış vəziyyətdə idi.
Gün ərzində yuxuya getmiş otaqlar yanan işıqlarla bərabər oyandı. Günün bütün yükünü özündə toplamış dikdabanları zərif ayaqlarından azad etdi. Rahat nəfəs alan ayaqlar onu qonaq otağına apardı. Çox keçmədi ki, çiyinlərini də iş paltarından növbə ilə azad etdi.
Mətbəxdə onun yolunu gözləyən çaydan və fincanı var idi. Evdə olduğunu hiss etmək üçün sadəcə suyun 5 dəqiqə qaynamasını gözləmək kifayət edəcəkdi. Elə də oldu.
Əlində olan qaynar fincanı ilə qonaq otağında yerləşən və çox rahat olan divanına əyləşdi. Digər əlinə pultu götürüb televizora öz sözünü demək imkanını verdi. Ekranda onun həvəslə baxdığı komediya gedirdi. Serialda edilən zarafatlardan biri onun üzündə təbəssüm yaratdı. Əlində olan fincanı yerə qoydu. Ayaqlarını yerdən götürüb divanın üstünə bardaş qurdu.
Divandan bir qədər aralıda qucaqlanmaqdan bezmiş balış və vərəqlənməkdən yorulmuş sevgi romanı dururdu.
Nəhəng mənzilin qonaq otağından ekrandan çıxan gülüş səsləri, yenicə içilmiş çayın buxarı və yaşanan tənhalığın qoxusu gəlirdi.
Bizi Telegram-da izləyin
t.me/kulis_az
Bizi Instagram-da izləyin
Bizi Facebook-da izləyin
Bizi Twitter-da izləyin
