Yeni tikilən keçidlər mühafizəçilər və kameralarla təchiz olunub.
Elə hiss yaranır ki, sanki bu mühafizəçi və kameralar obyektləri terror və bu kimi böyük hadisələrdən qorumaqdan daha çox kiçik kalibrli vandallardan ehtiyat üçündür.
Eskolatarla təmin olunmuş keçiddə kamera olmasa o ərazinin yaramaz uşaqları kim bilir nə hoqqalardan çıxarlar.
Eskolatorlara barmaq etməkdən tutmuş divarlarını cızmaqdan, alkopan örtüklərini sındırmağa qədər nə desən edərlər.
İki il əvvəl yaşadığım rayonda yollar bərbad idi. Sürücülər bezmişdilər.
Bir dəfə icra hamiyyəti binaların qabağına qədər şəhərin bütün küçələrini, yollarını asfaltladı.
Bundan sonra maşınların səsindən nə evdə düz-əməlli dincəlmək mümkün oldu, nə də küçələrdə gəzmək.
Yol hərəkəti qaydalarına görə əhalinin yaşadığı yerlədə, sürət iyirmi olmalıdı. Amma buna fikir verən kim idi.
Elə bil yollar onun üçün hamarlanmışdı ki, sürücülər maşınları sürətlə sürsünlər.
Sakinlərin şikayətindən sonra təzə təmir olunmuş yolların hamısına tranplin qoyuldu.
Bundan sonra sürücülər hər 50 metrdən bir tranplinlərin üstündən keçərkən sürəti dəyişməyə, aşağı salmağa məcbur olur, bir kilometr yolda dəfələrlə sürəti qaldırıb endirərkən deyinirdilər.
Yollar əhəmiyyətsiz yerə asfaltlanmışdı. Əvvəllər dərə-təpə yollarda sıradan çıxan maşınlar, bu dəfə tranplinli yollarda dağılırdı.
Nahamar yoldan şikayət edən də onlar idi, təzə asfaltda ağına-bozuna baxmadan şütüyən də, tranplinli yollardan keçərkən deyinən də.
Bulvarda da eyni mənzərə. Mühafizəçilər dincələnlərdən çoxdular.
Mühafizəçilərin gözlərində həbsxana nəzarətçilərinin baxışları.
Bu nədir?
Mədəniyyətə bu vandal münasibət nədən qaynaqlanır?
Mədəniyyətə gedən yol mütləq tranplinlərdənmi keçməli?
Görünür mədəniyyəti də özxoşuna öyrənmək olmaz.
Ona da zor lazımdır.
Yazarlar
-
Ana səhifə
- Yazarlar
