Kulis.az Malik Atilayın yeni yazısını təqdim edir.

Qatilləri biz yetişdiririk - demişdi müəllimim - biz yetişdiririk, çünki bu gün şillə atanın sabah bıçaq atacağını bilə-bilə susuruq.

Gümüş olan danışmaqdansa, qızıl olan susmağı seçmişik həmişə. Amma boğaza qədər qızıl içində üzə bilməmişik, çünki susqunluğumuz bizə ancaq və ancaq çirkab hədiyyə edib.

Dünən üzə çıxan hər iki videoya da demək olar ki, hər kəs baxıb. Bir qızın alnına söyüş yazıb, başında yumurta sındırıb, saçını kəsən yaşıdları və balaca qızını döyən ata.

Günahkar məktəbdir!

Xeyr, əzizim, sənin tərbiyə vermədiyin uşağa müəllim tərbiyə verə bilməz...

Günahkar sosial şəbəkələrdi!

Xeyr, əzizim, sənin tərbiyə vermədiyin uşağa Mark Zukerberq tərbiyə verə bilməz...

Belə-belə saatlarla günahkar axtara bilərik, amma günah keçisi tapmaqdansa, çarə tapmalıyıq.

Sən, müəllim, görmürdün bu uşağın yaşıdlarına qarşı hərəkətlərini?

Sən, valideyn, görmürdün övladın hər kəsi ələ sala biləcəyini düşünür?

Biz, cəmiyyət, görmürdük o videoya çəkilərkən, niyə yaxınlaşmadıq?

Yəni axtarılan günahkardısa, hamımızda bir az günah var.

Axtarılan çarədisə, heç birimizdə çarə yoxdu.

Yaşadığımız əsrin ilk onilliyində metrolarda açıq blutuz görən kimi erotik şəkillər göndərən böyük bir nəslin şah əsəridir bu gün yaşadıqlarımız.

Bəlkə, bunları edərkən ağlıkəsməz bir yeniyetmə idilər, uşaq idilər, amma təbii ki, bir gün böyüyəcəkdilər...

O uşaqlar böyüdü, valideyn oldu, uşaqlarını döydü.

O uşaqlar böyüdü, valideyn oldu, uşaqları başqalarını incitməyə başladı.

O uşaqlar böyüdü...

• Macar modernist poeziyasının rəmzi - Ona niyə alim-şair deyirdilər?
• Kor Vayşa - Georgi Qospodinovun hekayəsi
• Təəssürat - Pərvanə Əliqızının hekayəsi