Kulis.az Günel Balakişinin yeni yazısını təqdim edir.

Bu gün hamı sevgidən, Sevgililər günündən danışır. Mənsə gecədən bəri gün boyu Etibar Əliyevi düşünmüşəm. Hökümənin Etibarı, etibarlısı…

“Təhminə və Zaur” filmində sevdiyim bir epizod var. Radioda rəhmətlik Şövkət Ələkbərova oxuyur:

"Küçələrə su səpmişəm. Yar gələndə toz olmasın".

Təhminə deyir, bir qulaq as, Zaur. Gör, necə sevərlərmiş bir vaxtlar. Necə sadə, necə gözəl. Sonra da üzünü tutur Zaura:

- Bəs sən? Sən mənim üçün küçələrə su səpərsən?

Hökümə Əliyevanın həyat yoldaşı hüquqi varis kimi dövlət tərəfindən təqdim edilən sığorta pulu və 40 min manatlıq kompensasiyadan imtina etdi.

Bu xəbəri oxuyanda mən də Təhminə kimi təsirlənmişdim. Eyni Təhminə kimi üzümü öz “Zaur”uma tutub sevgisini sorğulamışdım. Təhminədən fərqli olaraq bu sevgi məni o qədər kövrəltmişdi ki, cümləmi tamamlaya bilməyib hönkürüb ağlamışdım.

Həm də keçmiş vaxtlarda deyil, bizim vaxtımızda. Hər şeyin bu qədər dəyərsizləşdiyi, adiləşdiyi bir vaxtda. XX əsrin Leyli və Məcnunu - Hökümə və Etibar!

"Var ömür gün yoldaşı, var ömrüm-günüm. O mənim ömrüm günüm idi".

Belə deyir Etibar Əliyev. Bunu söyləyərkən müsahibə boyu bir dəfə də olsun jurnalist xanımla göz təması qurmur. Hökümənin sevgisiylə möhürlənmiş gözləri müsahibə boyu yalnız və yalnız bir nöqtəyə zillənir.

Evlilikdə sevginin müddəti 3 ildir, deyirlər. Etibarla Hökümə də cəmi 3 il birgə ömür sürdü. Bəlkə də, Hökümə sevgiləri əbədi yaşasın deyə öldü. Ayrıldı ki, əbədi qovuşsunlar. Hər dəfə yağış yağanda buludlardan su səpir ki, yar gələndə toz olmasın. Axı Hökümənin küçələri səmalar idi.

• Tolstoyun ulu babası türk idi? - İDDİA
• Akademik Milli Dram Teatrında “Baş” tamaşasının premyerası olacaq
• Xalqsız xalq şairləri - Günün şeiri