Bir gün bir ingilis Azərbaycanlıların uşaq kəsdirmə mərasimində, yəni ədəbi dildə desək sünnət toyunda olur. Görür ağsaqqallar məclisin yuxarı başında əyləşib çay içirlər. Döşlüklü arvadlar əllərində aşsüzən, kəfkir qaşıq, keşniş, turp dəstəsi həyətdə ora – bura dürtülürlər. Toyuq qovan kim, dovğa bullayan kim. Nəsə, it yiyəsin tanımır. Bir sürü uşaq da həyətdə o başa götürülür, çığıra – çığıra, bu başa götrülür. Birdən həyətə ağ rəngli bir «nol on bir» maşını girir. Hamı dəyir bir – birinə.

Maşından əvvəlcə qucağınağaralı bığlı bir kişi düşür. Kişi kostyumlu, qalstklu-rəsmi qiyafədə olduğuna görə ingilis elə bilir nağara çalan bizim millət vəkilidir, sadəcə nağara çalmaq xobbisidir. Sonra arıq bir oğlan yastı enli bir çamadanı (ionikanı – red) güclə dartıb maşının arxasından çıxarar. Qabaqda sürücünün yanında oturmuş üçüncü kişi isə heç qımıldanmır da. Tez ağsaqqallar gəlib onunla elə maşındaca görüşürlər, dil – ağız edirlər. İngilis yanındakından soruşur ki, qabaqda oturan sizin prezidentdir, ya milli məclisin spikeridir. Deyirlər, «a kişi nə danışırsan, o, bizim rayonun xanəndəsidir, elimizin fəxridir».

Çalğıçılar keçib onlar üçün düzəldilmiş xüsusi taxtın üstündə başlayırlar mikrofonun şunurun – zadın çəkməyə. Hərdən xanəndə - bir…bir, raz… raz – deyib səsini və mikrafonu yoxlayır. İonika çalan da bir – iki dınqıldadır, qəfildən şıdrığı bir mahnı çalırlar və düşüb gedirlər. İngilis yenə soruşur ki, bəs onlar hara getdilər. Deyirlər ki, yemək yeməyə. Sonra birdən həyətə atla bir kişi gəlir. Yenə ağsaqqalar onu hörmətlə qarşılayırlar. İngilisə başa salırsar ki, bu dəlləkdir. İngilis dəlləyin nə demək oldüğünü başa düşməsə də razılaşır.

Sonra ingilis baxıb görür ki, dəllək həyətə girən kimi ayaqyalın bir uşaq bağıra – bağıra kəndin içiylə götürüldü, beş – altı kişi də onun arxasınca. İngilis soruşur ki, bu nə məsələdir. Deyirlər ki, «o uşağın sünnət toyudur, dəlləyi görən kimi qorxusundan evdən qaçır, kişilər də onu tutub gətirəcəklər, bu gün o uşaq əsl müsəlman olacaq». Kişilər qan – tər içində hərəsi uşağın bir ayağından tutub gətirirlər.

Eyvanda yorğan döşəyin üstündə beş – altı kişi köməkləşib bağıran uşağın ayaqlarını aralayırlar və bayaq atla gələn kişi cibindən çıxartdığı ülgücə oxşar bir şeylə bağıran uşağın şeyinin ucundən bir çimdik kəsir. Arvadlardan biri tez o kəsiləni alıb qapının başına sancır, ətrafdakılar bir – bir uşağın cibinə pul qoyurlar. İngilis üzünü turşudub yanındakına deyir:

- Siz müsəlmanların ağlı bəlkə də elə şeyinizin ucundadır, onu da kəsib qapının başına taxırsınız…

• Sovetə meydan oxuyan, ömrü sürgünlərdə keçən yazıçı - O, Səməd Vurğuna məktubunda nə yazmışdı?
• "Haçan dəfn elədiniz ayaq səslərimizi?" - Fərid Hüseynin yeni şeirləri
• Mühafizəkarlıqla müasirliyin tən ortasında - İndiki kişilərdə nə çatmır?