Zeynəb İsgəndər
***
Ehmalca qollarının arasına al məni
Uzat soyuq mərmərin üzərinə
Narahat olma,
Dirilmərəm,
Qorxutmaram səni.
Saçlarıma sığal çəkmə
Öyrəşməyib buna
Nəvaziş istəmirəm səndən
Qoy, sakitcə çıxım gedim
Gözlərimi bağla
Yanağımı sığalla
Boğazıma toxunma
Orda qəhər yığılıbdı
Ora dərin bir dəryadı
Orda dərdlər boğulubdu
Əllərimə toxunma
Nə kiminsə qanına bulaşıblar,
nə də ahına
Onsuz da təmizdilər vicdanım kimi
Buraxma heç kimi içəri
Qoyma töksünlər üstümə göz yaşlarını
özün ağ kəfənə bürü məni
Qoyma salsınlar hay-həşir
İşinlə məşğul ol, mürdəşir
***
Sabahdı, ertəndi, sübhdü
Yataqdan qalxıram, yenə
Yorğun, əzik, əynim nazik
ayaqlarım üşüyübdü...
Güzgünün önünə keçib
Qəhərdən mən boğuluram
Ruhumda irin var, qan var
Mən ruhumu soyunuram
Cismim durub lüt önümdə
Gülümsəyir Həvva kimi
Suallar üstümə yağır
Vaxtsız gələn leysan kimi
Suallar beynimi dəlib
Qanımı sovurur sanki
Qulağımda çığırtı var
Cavab ver "kiməm mən?
kim?!"
Mən körpüyəm, uzanıram
Bu yollardan, o yollara
Günahlarım imkan vermir
Oddan qaçım, çatım suya
Elə bildiz mən Siratam?
Əşi, inanmayın buna
Bakıda tikilmişəm mən
Tıxaclardan qurtulmağa
Deyəsən körpü deyiləm
Adi laxta qanam mən
Şəhidin yarasından, anasının gözyaşından
şırnaq-şırnaq yerə axan
Torpağa hopan qanam
Deyəsən qanda deyiləm
Qurumuş bir ağacam mən
Kökümdən kəsdilər məni
Yarpaqlarım tərk elədi
Çarmıx elədilər məni
İsanı üstümə çəkib
Qatil elədilər məni
Deyəsən ağac deyiləm
Boş qalmış bir beşiyəm mən
Gözüyaşlı bir ananın
Gecə-gündüz yırğalarkən
Dualarından ələnib
Qalan ən son ümidəm mən
Bəlkə də bir kitabam mən
Müqəddəs elan edilən
Çoxu tərəfdən sevilən
Mənim də vardı sirrlərim
Yandırılıb səhifələrim
Xəbəriniz yoxdu bundan?
Bəs mən idim kitabınız
Tanrı tərəfdən qorunan?
Soruşmusuz bunu ondan?
Qardaşlarım da var mənim
Eşitdim dəyişiliblər
Çoxdan görmürəm üzlərin
Onlarda Tanrıdan gəlib
Əslində bir çox təmizik
Bizi insanlar kirlədib
Bəlkə də bir qurtum suyam
Somalidə tapılmayan
Aclıqdan ölən uşağın
Gözündən axıb, durulan
İstəyəndə göyə qalxıb
Lap buludlara toxunan
İstəyəndə aysberq olub
Gəmiyə dəyib, boğulan
Qəzəblənib dağ parçasın
Yerindən dartıb, qoparan
Sonrada vicdana gəlib
Əkin yerlərin suvaran
Bəlkə mən bir qalstukam
Məmur boynundan asılan
Bərk-bərk sıxıb boğazını
Vicdanı dövrə qoymayan
Bəlkə aylı bir gecəyəm
Aydınlığa hamiləyəm
Səhər günəş doğulacaq
Mənim qatilim olacaq
Bəlkə mən bir balinayam
Okeanın dibindən bezən
Özünü sahilə çırpıb
İntihara cəhd göstərən
Mənim ruhum balinadı
Bu şəhərə yerləşmir o
Bezibdi darısqallıqdan
İntihara sahil tapmır o
Bəlkə də bir ürəyəm mən
Beyin tapşırsa bulanan
Beyin deyəndə dayanan
Amma bircə aşiq etmə
Aşiq oldumsa vəssalam
Qulaq asmaram beyinə
İstəyir yüz il deyinə
Bəlkə də bir ovucam mən
Kimsə mənə möhtac qalıb
Deyir ki, tut əllərimdən
Ruhum dünyada tək qalıb
Bəlkə bir qab şərabam mən
Qədəhdə sakitcə duran
Sənin cisminə girdimmi
Orda tüğyanlar qoparan
Bəlkə də bir siqaretəm
Ciyərlərin sevir məni
Ona tüstü bəxş edərək
Quruduram kədərləri
Düşünürəm mən bunları
Görən əsl cismim hanı
Boş qalıbdı mənim cismim
Axı kimdi? Nəyin nəsi?
Zəmanə şəhadətnaməsi
Ehmalca qapı döyülür
Universitetə gedim gərək
Yenə o çirkli ruhumu
Bədənimə geyim gərək
Gedirəm sakitcə yolla
Adicə bir tələbəyəm
Univerisitet, dərs, praktika
İmkanda vermir ki öləm
Bəşəri problemlərin
İçində bir zərrəyəm mən
Gecə şeir yazsam belə
Tezdən oyanmalıyam mən
