Darağını axtarıram bu dünyanın
Darağını axtarıram bu dünyanın,
Saçlarının biti yağır.
Bir telində qarışqalar yem daşıyır ,
Min telindən qan sovuran gənə baxır...
Darağını axtarıram bu dünyanın
Təmizləyim, sığal çəkim tellərinə,
Qan qoxuyur, mərhəmətdən, məhəbbətdən
ətir səpim tellərinə.
Çiçək düzüm gülüşlərdən,
Çələng edim öpüşlərdən...
İstədilər tağ atdılar saçlarına,
Neçə yerdən hörük vurub bağ atdılar saçlarına.
istədilər tüstüsü başından çıxsın
Yağ atdılar saçlarına.
Boyadılar həm ağ-qara,
həm al qana,
boyadılar yana-yana...
Darağını axtarıram bu dünyanın
Tanrım, sənin əlindədir?
İçimdəki ilahi səs:
Daraq onun barmaqları, daraq sənin barmaqların,
onun, sənin əlindədir.
Kor, amma sən...
Həyata küsmə kor!
Hə, dünya nurundan payın yox sənin
Günəşin yox sənin, ayın yox sənin.
Gözləri deyil, sözləri görürsən,
üzləri deyil, sözləri sevirsən.
Görmürsən təbiətin fırçasında boyasını-
ağ qarını,
yamyaşıl ormanını, sarı qumlu səhrasını...
görmürsən.
Amma sən qar üstündə qan izini,
Yurdu olan yurdsuzların bənizini
Meşələri alovlanan ürəklərin tüstüsünü görmürsən kor!
Gözəlik nədir aləmində, bilmirəm.
Gözəllərin üzündəki həyasını görmürsən
Amma sən, qəlbində on “sevgi” yatan,
Ruhunu satan bakirələri,
Vücudunu kapital edən kariyeristləri də görmürsən kor!
Sənin əxlaqın nurlu, gözlərin kor,
Amma görən gözlər var ki, şor.
Sənin gözlərin tox,
tamahın yox.
Amma acgözlər var
nəfsi çox.
Bəsirəti zığlı,
Fəziləti bağlı...
Sən zəngin sarayları, göyü dələn qüllələri,
Zər-zibalı otelləri, otaqları,
Yaraşıqlı yataqları görmürsən.
Amma sən dərdinin odu ilə isinən,
Ümidin işartısı ilə nurlanan daxmaları,
Samanlı döşəkləri, ilanlı çadırları da görmürsən kor!
Sən görmürsən,
Amma sən xoşbəxtsən kor!
Mənin, onun gördüklərini görmürsən.
Ürəyin mənim, onun kimi acıyırmı?
Haqqın saçları yonulanda,
Ülgücsüz daz ediləndə başı
Tanrının mizanı, tərəzisi pozulanda da,
ədalətsizliyə dünya susanda,
üsyan edən “lal” dillərin göz yaşı
içini acıdırmı?
Sən xoşbəxtsən kor!
Zülmətlər içində saf, aydın dünyan var .
xəyalının öz güzgüsü, təmiz aynan var
bu dünyaya baxmağa.
Sərhədsiz vətən
Hər kəsin dövləti-yer kürəsi,
milliyyəti-insan,
dili-məhəbbət,
dini-mərhəmət olsa...
Düşünsənə,
əsgərsiz vətən,
səngərsiz vətən,
sərhədsiz vətən.
Tikanlı məftillər,
silahlar, mərmilər,
dənizləri qoruyan gəmilər,
qanadlı, uçan dəmirlər
kimə lazım o zaman?!
Düşünsənə,
Sənin,
mənim,
onun,
bizim
yer kürəsi-vətənimiz.
Nəyi bölüşə bilmirik?
Torpaq, su, hava
Hamıya yetər olsa,
Onun, mənim, sənin
Başın, əlin-ayağın, bədənin
Nəyi bölüşə bilmirik?
Hər kəsin milliyyəti insan olsa.
Nifrət deyil, sevməyi öyrədər analar
Kiçicik ürəklərində kin cücərtməz uşaqlar,
Şəhid deyil, qızlara ər doğular.
Artıq sözlər nəyə gərək
məhəbbətin dili varsa,
Bu qırğınlar, bu savaşlar nəyə gərək?
Hər kəsin oturmaq üçün yeri varsa.
Dünya darısqal olmaz ki,
Bir insanın ürəyində
Min insanın yeri olsa...
