Seyid Aynur
Qış ömrünün qürub çağında
Salam, ey yaşıdım olmayan tanış,
Bu həsrətin sanki, uzun gecədir
Şıltaq gəncliyimin burulğanında,
Sınıq qayıqlar tək üzmək necədir?
Baxmaq cavan qızın bəxt güzgüsünə,
Çətindir, çətindir yaşlı üzünə
Dönüb bacasının dam tüstüsünə,
Göz qoymaq daş üstə hər elçisinə.
Tər bənövşə kimi, o, zərif, incə,
Sən onun yanında kobud budaqsan
Eşqdən bixəbər qıza gəlincə,
Ona keçmiş qədər yadsan, uzaqsan.
Sənin ürəyində dəli ehtiras,
Onunsa gözləri yaman məsumdur
Könül qapısına qara qıfıl as,
Bakirə dodaqlar baxma, susuzdur.
İnandırma vədlə, şirin dillərlə,
Çıxarmaq istəmə onu yolundan
Balaca barmaqlar elə kövrəklər,
Əzizləməz səni körpə qoynunda.
Arzular yelləncək qurub oynayır,
Sənsə qış ömrünün qürub çağında
O, niyyətlər tutub göyə yollayır,
Uçan qağayının qanadlarında!
Söz ver, evə avqustda gəl!
Getdin sən, şıltaq Talenin,
Əllərini kəsdi bıçaq
Qana boyadı, ağrıtdı
Bıçağın o iti ağzı
O vaxtdan üfürər suyu,
Yanmışların süddən ağzı
Nə olar, gəl, gəl, asta gəl,
Söz ver, evə avqustda gəl!
Əlcək taxır əllərinə,
“Qəmsiz” olur, o, gündüzlər
Şair olur, dahi olur,
Bu biçarə bəxtsizlər
Nə olar, gəl, gəl, asta gəl,
Söz ver, evə avqustda gəl!
Baxışlardan narın-narın
Ürəyimin aynasına,
Neçə ildir nifrət damır.
Yalvarıram de yalandan
De ki, hərdən sevdim səni.
Məcnun olub səhralarda,
Göydə, yerdə gəzdim səni,
Nə olar, gəl, gəl, asta, gəl,
Söz ver, evə avqustda gəl!
