Aynur Camıyeva
İnsanlığın zirvəsi
Bilirəm, hətta sənin bildiklərini belə bilirəm. Çox şey bilirik elə deyilmi?
Amma insana çatanda bilmək başqa şeymiş, anlamaq başqa, bax onda dərk etmisən deməkdir.
İnsanlar vardır acıdil, kobud, saymaz sevməzsən. İnsan da vardır ki, simasında nur var, danışığından dürr tökülür. Gözünü qırpmadan dinləyərsən. Bildiklərini təkrar dinləmək belə ilk eşitmə kimi maraq oyadar. Beləliklə bilmədiklərinə sıra gələr. Dərin bilik dənizində boğulmaqdan zövq alarsan. Eşitdiyin hər şey sənin üçün yeni bir kəşf qədər önəm daşıyar.
Bilirəm dediklərinin əslində bilmədiyini öyrənərsən. Kaşların ortaya çıxar. Kaş olmasaydı, kaş bu yaşanmasaydı. Şükür edərsən yenə. Və bu ardıcıllıq davam edər. Kaşın günah olduğunu bilərsən, yenə də deyərsən.
O müsbət auralı insan danışarkən mənim üçün zaman durar. Digər dərslərin bitiş zənginin vaxtını öyrəndiyim qolumdakı qara kəmərli saatın varlığını unudaram. Axırıncı saatı bu qədər həvəslə gözləyərmişəm. Bir insanı dinləmək bu qədər zövq verərmiş. İnsan içindəki kini, hirsi, bütün mənfilikləri söküb atar.
Kaşların günah olduğunu sizin sayənizdə dərk elədim, verilənə şükür etməyi və kaş deməyi dilimdən silməyi də. Yaşanan hər şeyin bir səbəbi varmış. Bu gün o təhsil ocağına azda olsa sevgim yarandısa buda sizin sayənizdədir.
Qarşılaşdığımız insanların mütləq bir rolu vardır həyatımızda. Sizin rolunuz isə danılmazdır.
Rolu əvəzsiz hörmətli insan,
Gəlib keçdiniz həyat yolumdan.
Gələcəyə nur, çıraq oldunuz,
Siz, hörmətli müəllim, sevimli insan.
