Seyid Aynur

Snayperə tuş gəlmişəm

Xəstəyəm, dostum,

Azarlamışam yaman

Bu hər künc, hər addımı dərman qoxan,

Bağlı xəstəxana pəncərəsindən baxmaqdan,

Həyatımın hər gününü – artıq tamam 3 ilini,

Soyuqdan qorumaqdan yorulmuşam.

Bir xəbər də deyim dünən həkimlər

Yaralı göyərçin kimi titrək,

Payız yarpaqları tək saralmış,

Bir cüt yararsız ciyərimin şəklini çəkdilər.

Şəkil dedim, yadıma məktəbdə çəkdiyimiz buludlar düşdü

Topa-topa, buruq-buruq - buludlar,

Anamın hər bazar günü yuyub sərdiyi,

Məktəbli köynəyinə bənzər sırayla,

Göydən asılmış ağ buludlar

Xatırlaya bildinmi heç, yadına düşdümü, görən?!

Sənə bir şey də deməliyəm,

Əgər nə vaxtsa, kimsə sənə bu azarın səbəbinin

Siqaret olduğunu desə, inanma,

Mən heç ömrümdə bu zəhrimarı əlimə də almadım

Bu xəstəliyi siqaretdən tapmır adam

Dərddən tapır - onun, bunun, dərdindən

Müharibələri, köçkünləri, əsirləri,

Qan leysanının yuduğu səhra, çölləri,

Səngərdə düşmən snayperinə tuş gələn əsgəri,

Zibilliklərə atılmış körpələri düşünməkdən tapır, vallah

Elə o vaxtdan – düz üç ildir ki, mən, dostum, mən

Anasının qoxusunu almış körpə tək

Kor ölümün dalısınca iməklərəm...........

Giley

Əllərin soyuyub, hislərin kimi,

Duymuram əvvəlki o hərarəti

Ay zalım balası, necə biləsən?

Ruhumun sevginə əsarətini!

Gileyim bir oyun gəlməsin sənə,

Mənim ki, sinəmdə daş yox, ürəkdir

Qərq etmə qüssəyə, batırma qəmə,

Sevən könüllər yaman kövrəkdir!

Yoxsa, məhəbbəti özgə limanda,

Başqa sahillərdə qonaq etmisən

Şıltaq uşaq tək bu söz-söhbəti,

Özün çıxarmısan, özün demisən!

Möhkəm tutacağam üşüyən əli,

Sən mənə taleyin əmanətisən

De, necə unuda bilərəm səni?

Sən ki, gəncliyimin məhəbbətisən!

Simbioz

Qoşa qaşın altında,

Qara gözlər gecədir

Çoxdandır görüşmürük,

Söylə kefin necədir?

Simbioz yaşayardıq,

Əvvəllər biz ikimiz

Darıxmışam sizinçün,

Doğma “cik” və “bikimiz”

Sevgin qış günəşiydi,

Yalandan parlayardı

Hərdən meyvə verərdi,

Hərdənsə qarlayardı

Daha tövbələr etmə,

Heç aparma başımı

Pozaq bu gündən belə,

Simbioz yoldaşlığı!

Gecələri tez-tez üstünü örtən

Dolu idi sənlə boş evim

Ölülərim diri idi, lap əvvəl

Eyvanda güllərim açardı

Quşlarım vardı çil-çil

Oğlumuz da olmuşdu- adı Ümid

Dənizə gedərdik birlikdə

Sən, mən, o- üçümüz

Mavi gözlərində dənizə baxmaq

Nə gözəl mənzərə idi

Ümid qəsrlər tikərdi sahildə

Dalğaların belinə minib

O yana –bu yana çapardı

Hər şey birdən çox dəyişdi

Sən “Xəyanət” döngəsindən keçən gündən

Ölü oldu dirilərim

Eyvanda güllərim tikanlarıyla

Bağçamdakı quşları qana boyadı

Ümid qəsrdə unudulub qaldı

Mən nəğmələr yazdım

Xəyanəti hecalara, sonra notlara bölüb

Ayrıldığımız gündən narahatam-

Gecələri tez-tez üstünü örtən

İndi varmı gündüzləri sirdaşın?

Gördüm səni illər sonra......

Günahkar saçqıranlar

Sən adlı ünvana çatım deyə

Uzatdım saçlarımı

Əvvəlcə düşmən qayçılarla başladı müharibəm

Qırıq-qırıq etdim

Atdım uzağa ….

Bir o qədər də yaxınıma

Evin sən olmayan küncünə

Uzadırdım saçlarımı

Sən başqasını sevənə

Əlimdən quş olub uçana

Qəlbimdən ruh olub köçənə qədər

Dedim daha hörüklər bağlamayacam

Gecələr hər tük üçün ağlamayacam

Bir insan kimi əsir

Fərd kimi kəsr olmayacam

Bir yandan da.....

Saçqıranlar doğradılar tellərimi

Kəsdilər sən adlı ünvana yolumu

İndi qayçılarla dostam

Səni içimdə öldürmək üçün

Al qırmızı lentlərlə boğuram ruhumu

Hər gün daha çox nifrət edirəm

Sən adlı ünvana yol axtaran

Neçə -neçə saçlarını uzadanlara

• Marka kolleksiyası - Karel Çapekin hekayəsi
• Ölüyə qırx gün ağlayarlar... - Keçmiş sevgilinin köynəyi
• Rauf Ra dəfn olundu