Kulis.Az Ruzbeh Məmmədin şeirlərini təqdim edir.

Aqşin Yeniseyə üçün.

hamı bir-birinə yaxındı uzaqdan baxanda.

yaxşı günün ömrü az olur, şair..

mən indidən bezmişəm özümdən

gələcəyi bilmirəm.

inanmadığın hər şey haqqı,

ölməyə özümü tapmıram

sən də hamı kimi soruşma.

ayaqlarından asılanların günahı nədi deyə?

sadəcə həyata

başı aşağı baxmaqdan ötəridi.

çıxıb getməyə hamı var,

qayıtmağa kimsə tapılmır

gördüyün yerdəyəm,

ikicə addım özümdən uzaq

əcəba kim yaşamaq istəyir görüm,

əlin aşağı salsın...

and içirəm o göy haqqı,

kimsə unudulur elə bu dəqiqə

bütün canlı məxluqların yerinə

əvəzində yada düşür, tanrı, protomey...

hə, az qalır, şair, əvvəlki vaxta.

indicə saatlar iyirmi üç saat qabağa çəkiləcək.

hamı sevinə-sevinə darıxacaq saat hesabı.

belə olmaz ,şair, and olsun darıxıram

bir az təsəlli ver, insafsız şerlərinlə.

oktyabr şer – 1991.10.26

ən çox günəşin batmasına,

ildırımın ehtiraslı çaxmasına üzülürəm.

o yağış haqqı,

o bulud haqqı

yerdən-göyə qədər darıxıram.

qayıtmaq istəyirəm getmədiyim yerə

uzaqdan baxdığım özümə yazığım gəlir.

bu gün yenə pis iş tutmuşam,

dünyaya yenidən doğulub,

yenidən unudulmuşam.

bir də mənim özümə gəlməyim çətin olar

bəlkə sənə gəlim, ayaq üstü qarşıla

uzaqlıq, daha çox xatırlamaqdısa,

yaxından unutmaq da var insafsızca

mən də ,özüm kimi

sonrakı yalqızlığıma bağışlanmışam,

indi heç nə əvəz edə bilməz təkliyimi,

heç sən də.

qocaman olduğumu üzümə vuranda,

əllərim də gözümdə böyük görsənir

mən ən yaxşı şeyi tək qalanda düşünürəm.

unutduqlarımı yada salıram,

yada saldıqlarımı unuda-unuda.

bir sən qədər darıxmaq.

ayrılığın hər yerində qadın var ,

hər yerində darıxmaq.

həm də insafsızca...

əvvəl bütün bədəninlə,

sonra mesajlarda.

bir də var ölmək gözdən iraq.

hamı gedirdi, gərək sən qalaydın

sonsuza kimi öldürmək üçün.

unutmaq həm də sevməkdi insafsızca.

hardasa sən varsan bədənimdə ,

bir sən qədər unutmaqlıq.

demək ki, hələ ağrı var,

demək ki, hələ uşağam, sadəlövhəm.

getməyinlə işim yox, unudulmaq istəyirəm

sənəcən unudulmaq.

mən səni unuda bilmirəmsə

and içirəm

yoxluğundan çox varlığın qalıb

demək ki, tanıdığımız küçələr var

haradasa kimsə bizi görəcəyindən

qorxduğumuz olmazlar var.

bir küçə unuda bilsəm

bir şəhər ağlaya bilsəm

bir gecə heç kim olsam.

yoxluğuna bağışlansam.

sən, üzüldüyümə baxma

sonradan bir sən qədər sevərəm

bir sən qədər...

yenə də aldanmaq istəyirəm,

yenə unudulmaq istəyirəm sənəcən

bir sən qədər köhnəlikdi hər şey,

tutunmağa yer yoxdu

ayrılmaq üçün ən yaxşı yer idin.

sənə oxşarı yoxdu, unutmaqlıqda

tövbə, bir də sən qədər

sevmərəm sonra da, ikiəlli unutmaq üçün.

ümidlər də yox oldu,

bircə bu şəhərdə adamlar xoşbəxtdi

uçulmuş evlərin damına nisbətdə

bağışlanmış tanrılar günah axtarır

unutmaq,

sevmək...

və sevmək

heç də xoşbəxtlik deyil.

bir sən qədər köhnəlikdi hər şey,

tutunmağa yer yoxdu

ayrılmaq üçün ən yaxşı yer idin.

• Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu
• Sarmaşıq - Günel Mehrinin yeni hekayəsi
• Füzuli ilə bağlı yeni kitab nəşr edildi