Kulis.az tanınmış şair Mətləb Ağanın şeirlərini təqdim edir.

Adımı söylə, çıx get

Gün çatmaz keçən günə,

hey çağır, hey soraqla.

bir şirin xəyal yarat,

bu acı ayrılıqla.

Yaş axır gözlərindən,

bəlkə o evdə indi.

mən orda olmasam da,

xatirələr sənindi.

Bu ötən saatlara

ömür - filan deyirlər.

kim görüb ki, mən sağam,

vallah, yalan deyirlər.

Məni yerlərə vurdun,

sən dur o göylə çıx get...

nə zaman qarşılaşsaq,

adımı söylə, çıx get...

***

Hansı ölkəydi, hansı?

bəs neçənci əsrdi?

orda - o köhnə yolla

bir uşaq tələsirdi...

fikrindən nə keçirdi,

nə tutmuşdu əlində?

nə vardı çiynindəki

o nimdaş zənbilində?

Tanrı hardaydı onda,

ya xeyirxah mələklər?

bilirdilərmi bir gün

Ona nə deyəcəklər?!

...sonra güldü qəfildən,

bütün ağrısı keçdi:

ovcundasa, soyumuş

qəlbini gizləmişdi

***

Nə xəbər var şəhərdə?

kim piyada, kim atlı

fevralın boz soyuğu

hələ ki, salamatdı...

hərdən sular kəsilir,

ya da işıqlar sönür...

yəqin, fikirləşirsən:

“yaxşı tərk etdim səni...”

yox, heç pis-filan deyil,

bu nisgilli təkliyim

cırıb atdım fotonu,

sərçələr dimdikləyir...

sonra qaranlıq çökür,

dayanmadan yağır qar

və eyni o əhvalat:

“Qoca Arxip... Lyonka...

***

Bu il də belə keçdi,

bir yaş da düşdük geri

yığmağa yer də yoxdur

dadsız xatirələri...

indi durub özünə

deməyə nə sözün var?!

hava da boz-bulanıq,

bizdən də duru kim var?!

hər qarışda dirənir

dekabrın şaxtası...

orda-bir soyuq evdə

yanır dörd sətir yazı:

“maraqsızdı, bilirəm,

bu bitir, o başlayır...

köhnə ssenaridə,

təzə kino başlayır...”

***

dəyişən heç nə yoxdu,

döngədə on qarış yer;

qaraqabaq fotoqraf,

köhnə foto atelye...

mənəmmi o fotoda;

hərdən məəttəl qalıram

adı nədi bu ömrün,

komediya, ya dram?..

indi o şəkillərin

üzünə baxmaq olmur...

vaxt da elə gödəlib,

durub darıxmaq olmur...

”nədi orda qaralan,

bayaqdan təkdi orda

yol üstündə qalmasın;

götür o şəkli ordan...”

***

...İslandı bütün şəhər,

böyükdən kiçiyəcən...

...bir ağacın dibində

büzüşmüş küçüyəcən...

...köhnə tramvayların

susduğu parka kimi...

...ağ kağız qayıqların

üzdüyü arxa kimi...

...ən hündür binayacan,

lap uzaq küçəyəcən...

...deyindi qonşu qarı

sabahdan gecəyəcən...

...sonra qəfil də kəsdi,

kiridi qonşu qarı...

...bir uşaq hönkür-hönkür

ağladı qayıqları...

***

...və bu sentyabr da

köçünü yığışdırır,

yenə bir külək düşüb

küçəni yığışdırır.

...parçalanıb ortadan

albomunda bir şəkil.

daha gecdi soruşmaq

“nədi ürəyindəki?”

bundan sonra dirisən,

ölüsən, eyni şeydi.

ya Janna Dark ol indi

ya Süsən, eyni şeydi.

durub fikirləşirsən:

“bir oyundu... kim kimi”

- pəncərəndə boylanıb

bölünmüş şəkil kimi...

***

...sonra payız da keçdi,

fevral-filan da sonra.

gözdən düşdü fəsillər

elə bir anda sonra.

və bir stansiyaydı

qatar, filan da vardı.

üstəlik qarşılayan,

yola salan da vardı.

perrondaydın, vaqonda?

daha fərqi də yoxdu.

şəkil doluydu hər yer,

bir o, sərgidə yoxdu.

qəribəydi olanlar

həm də bir az bayağı.

baxıb gülümsəyirdin

Mono Liza sayağı...

• Qarğaların xoru - Elçinin yeni hekayəsi
• "Yalnız kurt"un aktrisası yeni serialda
• "Vətəndaş A"nın rejissoru: "Kənd camaatı çəkilişə mane olduğu üçün..." - Müsahibə