Kulis.as istedadlı şairə Cavi Danın seçmə şeirlərini təqdim edir.

Burda hansı çiçək vardı?

Səhər oyanasan, qardı, görəsən,

Dünyanı ağ örtük sardı, görəsən,

Düşüb rəqs edəsən yorulanacan,

Başının üstünü Ay alanacan...

Külək öpüb keçə barmaqlarından,

Qəfil soruşasan ayaqlarından:

"Burda hansı çiçək vardı görəsən?

Burda niyə belə qardı görəsən?.."

Və xoşbəxt...

Yasaq siqaret sümürən uşaqlar kimiydik bir az,

Uşaq ciyəri kimi çaşıb qalmışdıq.

Qəfil göynərti öpüb yalamışdı köksümüzü,

Qalib ordu halı almışdıq birdən -

Yaralı və xoşbəxt olmuşduq...

Nə sanmışdıq özümüzü?!

Hira kimi

Hira kimidi qəlb evim,

Sığın ki, gizlədim səni.

Bir az dəli kimi sevim,

Bir az ağıllı tək yəni.

Silib süpür, bəzə, rənglə,

Öz mənzilin, otağın tək,

Hərdən çay ya qəhvə dəmlə,

Gəlim əziz qonağın tək.

Aldanma insan səsləri

Bağırsa, çağırsa məni,

Hira kimi ört bu sirri,

Qapat məni, gizlət yəni...

Başqa bir şeir

Orda, üfüqlərin o tərəfində

Başqa bir Günəş var.

Başqa bir dənizin dalğalarında

Başqa bir səhər üçün oyanar.

Orda, üfüqlərin o tərəfində

Başqa adamlar

Başqa şəhərlərin səhərlərinə

Başqa yuxulardan boylanar.

Orda, üfüqlərin o tərəfində

Başqa bir qadın

Başqa bir otaqda, başqa yataqda

Başqa şeir yazar, günəşli, aydın...

Qadınlar şəhəri

Başını itirmiş

qadınlar şəhərində

küçələr boyunca

qadın kəllələri diyirlənər

bədənləri

daş evlərə gömülmüş,

divarlara hörülmüş...

Başını itirmiş

qadınlar şəhərində

divarlardan

iniltilər eşidilər,

pəncərələrdən

qan-yaş damar...

Başını itirmiş

qadınlar şəhərində

hər qadın

bir kişinin başını

bişirməyə borcludur,

sonra isə yeməyə...

Başını itirmiş

qadınlar şəhərində

başı yeyilən kişilər

küçələrdən yığışmazlar...

diyirlənən

qadın başlarını

bir-bir yoxlayarlar

bədənlərinin ölçüləriylə...

Sən bilmədin ki...

Sən

mənim yurdumu

heç görmədin ki,

sən heç gəlmədin ki,

heç bilmədin ki

burda zaman-zaman

dəli küləklər

səndən çox,

səndən xoş əzizlər məni,

elə öz dilimdə nəğmə söyləyər:

- Tı çımı coniş...

( canımsan yəni...)

Sənə danışımmı bizim dənizdən?

Deyimmi kişilər ayrıca çimər,

qadınlar ayrıca, həm də ki donla..?

Dalğalar qırçınlı,

donum qırçınlı...

Neptunun ən dəli, ən çılğın oğlu

sarıb qucaqlayar məni belimdən,

- Mənim ol, mənim ol, ey Talış qızı...

sivişib çıxaram barmaqlarından,

gülüşüm

ilişib qalacaq elə

o qalın, o isti dodaqlarında...

dilim çaşıb yenə düzünü deyər:

- Iştı nim...

(Yəni ki, sənin deyiləm...)

Səni xatırladar Günəş hər axşam

Dağlara dağ çəkib gizlənməsiylə,

Səni tapşıraram qədim ruhlara,

qanımda,genimdə, zehnimdə qalan

min illər əvvəlki həyatımdakı

ən məhrəm duamı

pıçıldayaraq:

-Xıdooom, çımı coni

Hodika ım şəv...

(Tanrım, bu gecə də

Canımı hifz et...)

Ehh,

sən gəlmədin ki,

sən bilmədin ki

“Tı çımı coniş...”

Köhnə qəzet kimi qadın

Köhnə qəzetə bənzəyirdi qadın,

Oxunmuşdu başdan ayağadək,

Vərəq-vərəq didilmişdi ömrü,

Sözbəsöz əzbər tanınırdı buralarda,

Sözsüz, köhnə filmlər tək...

Söz bilirdi iki dənə:

- Allah yolunda..., - pıçıldayırdı hər gün

Allahın yaratdığı yolun kənarında.

Qəpik-qəpik cingildəyirdi qulaqlarında həyat,

Addım-addım keçirdi yanından,

Adam-adam keçirdi...

Qəzet sıxmışdı ayaqqabısının içinə,

Don vurmasın dabanından.

Donmuşdu saçları

Yanvar Günəşi altında.

Bircə gün vardı yadında:

Günəşi unutduğu gün...

Köhnə qəzetdən gəlmiş jurnalist isə

Çəkirdi şəklini sağdan, soldan, qabaqdan...

İşıq saçdı fotoaparatın gözü,

Gözləri qamaşdı qadının,

Günəşi xatırladı.

Gülümsədi, dilləndi birdən:

- İmkan ver, saçlarımı darayım...

Hanı, harda qaldı bu daraq...

İmkan ver, arayım...

Təkliyin eskizləri

Bir başqa payızdı bu,

Bir başqa pəncərədən,

Bir başqa yola baxır

Bu qadının gözləri.

Təzə-pöhrə ağaclar

Təzə bağda üşüyür,

Təzə bir yağış yağır

Yuyur köhnə izləri.

Şeir kimidi hava,

Şeir yazır damlalar,

Pəncərə boyu axır,

Düzür soyuq sözləri.

Süfrədə piroq və çay,

Süfrədə gül şəkli var,

Bir qonaqçın darıxır

Təkliyin eskizləri...

Bilirəm

Üç dəfə

şumlanmış

tarla boyunca

yürü mənimlə..

Bədirlənmiş Ayın nuru

əynimizə biçilmiş də

bu gecə...

ayaqlarımız yalın,

vücudumuz

arfa simi..

Küləklər

üstümüzə toxunub da

keçməkdə..

bu dəli melodiyanı

duydunmu..?

baax...

azadlıq hissidir bu...

dayanıb da nəfəsini dərincə

qollarını yana aç..

dinlə ürəyini...

bir az otsan indi,

bir az dəniz,

bir az meşə,

bir az külək...

aç da saçlarımı

gecədən

daha uzun olsun,

daha qara...

və sənin də gecəndə

dolaşsın

barmaqlarım

bürünc bədənin boyunca

yüyürüb...

sən

torpaq kimi nəmsən,

bax,

torpaq kimi isti...

mənim

qara qanadlı

Anterosum...

məni

sevəcəksən...

bilirəm...

• “Yarımçıq qalmış” tamaşası yenidən nümayiş olunacaq
• Türkiyəli aktyor bələdiyyə sədri seçildi
• "Prodüserlərin yüksəlişi" təliminin iştirakçiları layihələrini təqdim etdilər