"Doğum evi" ilə "qocalar evi" arasındakı parkda

Radioya bənzəyirdi

o gün adamlar-

hərənin ağzında bir avaz,

ürəyində bir dalğa.

Mən portağal qabıqlarından

qayıqlar düzəldib

dənizə buraxdım,

portağal qoxulu adam

çarpayısında yatırdı.

Ailə tabloları çəkə bilməyən

sağ əlim

cızdı qumun üzərində:

məni,

səni

bir də körpə portağalı.

⃰ ⃰ ⃰

İlk anan yoruldu,

vur-tut 7 ay dözə bildi:

vaxtından əvvəl azad oldu səndən.

Böyüdün növbə dostlarına çatdı,

onları deyingənliyin bezdirdi.

Bir vaxtlar sevdiyin

o "otkritka"

kimi qız da tab gətirə bilmədi,

kasıb, ancaq şair ruhlu biri olmağına

başqasıyla nişanlanıb xəyanət etdi.

Təkcə mən qaldım deyəsən:

it ilində doğulan.

Yuxulayıram:

əlimdə Çin təqvimi.

⃰ ⃰ ⃰

İnternatdan tanıyırdıq bir-birimizi,

ilbəil gözəlləşərdi-

saçları uzanardı

arzuları boy atdıqca.

Mən ona bağlanmamağı öyrədəcəkdim,

o, saflığın hələ də var olduğunu.

İkimiz də kimsəsiz idik:

xatırladıqca ağrıdırdı,

onun məni hər görəndə

niyə "doğum evi" ilə "qocalar evi"

arasındakı parkda görüşdüyümüzü

doluxsunaraq soruşması.

⃰ ⃰ ⃰

Sahə poçtalyonlarıdır

kəpənəklər:

bir çiçəyin sevgi tozcuğunu

başqa çiçəyə çatdıran!

⃰ ⃰ ⃰

Arxanca su atan əllərim

dalaşdı yollarla.

ehh, dirijorum,

hər ağlayanda gözlərimdən

notlar töküldü minor-minor.

⃰ ⃰ ⃰

Yay yağışından sonra

göyün üzündə çıxan

göyqurşağının hər ucundan

bir quş yapışıb

qızılı saçlarını

çiyinlərinə tökən günəşlə

ipdən atlama oynadı.

Biz -

mən və evimin pəncərəsi

bərəlmiş gözlərlə baxa - baxa qaldıq.

⃰ ⃰ ⃰

Səkkizlik, çərək notların

səslənmə uzunluğuna görə

qollarını gah qaldırar,

gah da aşağı salardı maestro külək.

Ağaclar xor vokalçıları kimi

başlarını yelləyib uğultulu bir səslə oxuyardı,

şəhərə yayılmışdı ayrılıq xəbəri -

ağlımı itirmişdim.

Dərd içində batana

saman çöpüydü siqaret.

• "Gözlərimə doldurmuşam yağışı..." - Günün şeiri
• Bərpa olunmuş eksponatlarla bağlı müzakirə aparılıb
• İçki düşkünü olan 10 yazıçı