Kulis.az Qismətin yeni şeirlərini təqdim edir.

Yataqxana alliterasiyası

Gurultudan göylərin pərdəsi parçalandı.

Köhnə körpü yavaşca yırğalandı.

Körpə kirpi kimi büzüşdü Bakı!

Dəlisov dənizin

dizinin

dibində

ağ-ağ qağayılar çığırdı,

dağ kimi dalğalar çağladı.

Bir cüt cığara ağardı

qaçqın qadının qapısında…

Ayıq, astagəl, ağırçəkili

miləmil köynəkli millət vəkili

arıq, astma… adamların arasından keçdi,

açıq qapının ağzındakı ana-balanı seçdi.

Uşağın saçını qarışdırdı,

yalandan ananı danışdırdı,

sonra məşq edilmiş səslə,

dünəndənqalma həvəslə

çıxışına başladı.

Ürəyində özünü alqışladı.

Birdən balaca başladı

vəkilin çəkməsini

pal-palçıqdan qoruyan

cağbacağ cığaraları dartışdırmağa.

Vəkilsə vecinə almırdı,

inamla addımlayırdı

öz nitqinin içində “işıqlı sabahlara…”

2016, fevral

Mötərizə

Səhərə az qalır.

Utancaq sübhün yanaqları qızarır.

Unutmalı şeylər var:

bir: ilan kimi qıvrılan almasifət küçələr,

iki: bir dişləyə çılpaqlaşan gecələr…

Səhərə az qalır.

Dan yeri ağarır.

Cavab çırpıları atıram sual sobasına.

Aynadakı əksim susur inadla:

dodaqları tərpənir, dünənki pantomima!

Sükut – o ki, həmişə bilgimizdən böyükdür.

Dan yeri ağarır.

Gülümsəyir günəş.

Çox şey dəyişib, keçmiş sevgilinin soyadı kimi…

Yavaş-yavaş hüznlər stabilləşir.

Amma hələ ki, titrək küçə fənərləri

ancaq gecələr təqlid edə bilir günəşi.

Gülümsəyir günəş.

Dünya qəpik kimi ikiüzlüdür!

Mənimsə sözlərlə qırışır alın yazım:

bəzən qədim bir qəsidənin rədifində

söndürürəm susuzluğumu,

bəzənsə nağıllara yedirirəm yuxusuzluğumu.

Dünya qəpik kimi ikiüzlüdür!

2016, mart

Qızım Dəfnə üçün (I)

Ultrasondakı görüntülərə baxanda

çaşıb qalmışdıq ananla,

izaholunmaz bir sevinc bürümüşdü bizi.

Bu səndin, qızım,

zülmətin içində işaran

çeçelə barmaq boyda bir işıq gilizi…

Günü-gündən böyüyən,

ürəyi döyünən bir işıq!

Sən doğulan gün

bumeranq kimi öz üstümə qayıtdım,

duaların ətəyindən yapışdım,

və üzündəki ilahi cizgilərə baxıb

növbədənkənar göz yaşları axıtdım.

Qızım, indi elə əl-qol atırsan ki,

üzməyi öyrənirsən sanki.

Havanı təpikləyirsən,

elə bil, dünyada özünə yer eləyirsən…

Amma sən doğulan gün mən də böyüdüm,

o qədər böyüdüm ki,

indi sənin təsbeh dənəsi gözlərindəki

əksim boydayam.

2016, oktyabr

Ev haqqında bop

Pəncərələr içərdən pərdəylə hicablanıb,

çöldən dəmir barmaqlıq taxılıb azadlığa.

İndi hamı bu evdə özünün polisidi,

indi hamı bu evdə məyus və məhbus…

Bu evdə nəfəs almaq çətinləşir get-gedə,

tükənir günü-gündən oksigen ehtiyatı…

Ağacların tarixi kağızlara yazılır!

İç-içə yığılmış boşqablardan

ən altdakı kimidi indi bu evin sakinləri

qonaq gələndən-gələnə süfrə üzü görürlər.

Bu ev köhnə fotoları yamsılayır,

sarışınların da qaraşın düşdüyü köhnə fotoları…

Dırnağını mayasınacan tutan nevrotiklərsayağı

hara toxunsan ağrıyırsan. Hər yer ağrıdır.

Burda tarix vaxtı keşmiş təqvim yarpaqlarıdır.

Yarpaqların tarixi səkilərə yazılır!

Neyləməli, “günəş” sözünə isinmək olmursa,

“çörək” sözü qarın doyurmursa, neyləməli;

hər gün çay kimi dəmlənir bu evdə sıxıntı,

qonşuda nəsə bişir, ac pişiklər çığırır;

Nəfəsliklər açılmasa, bu boğanaqda

bir azdan sonuncu otaq da qürbət olacaq.

2016, noyabr

• Bu filmin yayım tarixi bəlli oldu
• Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu
• Onlar "Avroviziya"da iştirakdan imtina etdilər