Kim alar məni ölümün əlindən - Adil Mirseyid şeirləri

Kim alar məni ölümün əlindən - <span style="color:red;">Adil Mirseyid şeirləri
4 avqust 2016
# 15:47

Adil Mirseyidin əvvəllər heç yerdə dərc olunmamış bu şeirləri ilk dəfə “Kaspi” qəzetində çap edilib. Kulis.az həmin şeirləri təqdim edir.

cənnətin qapısında

yuvalarını dağıtdığım qarışqalar

daş atıb vurduğum quşlar

sevib unutduğum qızlar

namaz üstündə ağlayan ana

ölümdən o tərəfə kəfən mövlana

torpağa diz qoyub əkdiyim ağac

kim alar məni ölümün əlindən

ağlamaq istəyəndə şeir oxuyuram

ya da müasir incəsənət muzeyinə gedirəm

bir fincan qara qəhvə bir siqaret

bir gözəl qadın bir mücərrəd rəsm

nədənsə bir şey qırılır içimdə

nədənsə titrəyir səsim

kim alar məni ölümün əlindən

gəzib gördüyüm şəhərləri xatırlayıram

məscidlər sinaqoqlar provaslav kilsəsi

orqan musiqisi fleyta naləsi

meydanlar fəvvarələr heykəllər göyərçinlər

dərd uçub qonur çiynimə

dili lal qulağı sağır

kim alar məni ölümün əlindən

bir müjdə gözləyirəm bir müjdə

bir telefon zəngi bir məktub

bir söz bir təbəssüm bir nar çiçəyi

ya dənizin ötəsindən gələn bir bulud

ya tanrı dağlarından əsən rüzgar

ya bir yağmur mələyi

kim alar məni ömrün əlindən

uzun gecənin şeiri

bəzən vağzallarda qatar gecikir

hardasa dağlarda bahar gecikir

gecikmiş məhəbbət romanları var

aynada xatirə dumanları var

mən şeir yazıram gecə yarısı

sancır ürəyimi bir bal arısı

ağlama gözünün yaşlarını sil

gecəyə qar yağır umrumda deyil

hanı rahatlığım dincliyim hanı

o qafası sərxoş gəncliyim hanı

mən sənin ömründən çıxıb gedərəm

alnıma bir güllə sıxıb gedərəm

pəncərə önündən bir kölgə keçir

mənim gümanımdan bir bəlkə keçir

çox uzun bir gecə dekabr ayı

sanki gülümsəyir oyuncaq ayı

gəl otur yanımda səssiz sədasız

ayrılaq bu gecə qansız qadasız

son dəfə bir şeir oxuyum sənə

hər şeyi təzədən başlayaq yenə

eşq günahı

sənin gözlərində eşq günahı var

bilirəm ayrılıq izləyir bizi

haralardan əsdi bu qara rüzgar

sanki bir fəlakət izləyir bizi

bir yol ayrıcında üz üzə durduq

qarşıda uçurum arxada boşluq

biz gül yarpağında bir yuva qurduq

sevda dediyimiz gözəl sərxoşluq

nə durmusan bir hava çal çal aşıq

ürəyimiz parçalanır axşamlar

olum ölüm arasında qalmışıq

səsimizə hay vermədi adamlar

bu nə dərddi umud yoxdu sabaha

yandırdılar mənim isti yuvamı

dur bir ruhani çal ölürəm daha

qiyamətə saxlamışam davamı

ayan üçün daha bir nəğmə

allah elə bilirdim

ömür uzun bir yoldu

gözümü yumub açdım

bu dünyaya nə oldu

nə oldu birdənbirə

göyüzündə qaçdı ay

qaranlığın qoynunda

uçdu uçdu uçdu ay

bilmədi ayrılıqdan

dəli olacaq könlüm

mənim izimə düşüb

gəlir qanadlı ölüm

ilahi yorub məni

bu enişlər yoxuşlar

nə şairlər xoşbəxtdi

nə ağaclar nə quşlar

qürbət heyvası

qürbətdə özləmişəm

məmləkət havasını

rəngindən tanıyıram

mən ağdaş heyvasını

bir fincan qəhvə gətir

bəxtimdən qara olsun

pəncərəni aç payız

axıb sinəmə dolsun

bir yağış yağdır oğlan

bir pəncərə önündə

mən qürbətdən gəlirəm

sarı cümə günündə

soyuq axşam qüssəsi

divarlara yapışır

haradasa bir qərib

qədəriylə çırpışır

o nə məni tanıyır

nə də artur rembonu

bir bulud yer üzündən

alıb aparır onu

istanbul nəğməsi

dənizdə gün batırdı

mavi nisan günündə

martı quşları uçur

başımızın üstündə

neçə yol ölüm ilə

gəldik burun buruna

gecikmişəm bu axşam

son dəniz vapuruna

barları dolaşıram

həsrətinlə qol boyun

gəl apar məni burdan

sona yetsin bu oyun

nə doğmadı nə yaddı

ay ulduzlu bu şəhər

minarələr oyaqdı

gecə səhərə qədər

gecə qatar uzaq yol

şəhərin son evləri

uzaqda qalıb indi

qatarın fit səsindən

yaz gecəsi diksindi

boylanıb aya baxdım

qatar pəncərəsindən

amma işıq gəlmirdi

göydən ay hücrəsindən

hardasa çay axırdı

hardasa it hürürdü

gözlərim oyaq idi

ruhum yuxu görürdü

könül başqa oyunu

get ölümə hazır ol

mən fatalist adamam

gecə qatar uzaq yol

piter breygelin rəsmləri üstünə

mənim taleyimdə xəncər yarası

ana duası var mənim ruhumda

bu dünyada olum ölüm arası

ikicə addımdı gördüm yuxuda

yuxumda breygel mənzərələri

və göylərə qalxan sirli nərdivan

qanımda peyğəmbər zəlzələləri

atar damarımdan fışqırar zaman

amma mən zamanla heç uzlaşmadım

yeddinci əsrdən gəlirəm indi

tanrı dağlarında qanad açmadım

petrol şəhərində ölürəm indi

ilgəyi boynuma keçirin dostlar

ölüm məlhəm olar dost amacına

başımın üstündə dar ağacı var

sağsağan qonubdu dar ağacına

# 1847 dəfə oxunub

Oxşar xəbərlər

Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?

Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?

14:23 11 dekabr 2024
"Mən niyə kiminsə yazdığı romanı oxumalıyam?" - Aqşin Yenisey

"Mən niyə kiminsə yazdığı romanı oxumalıyam?" - Aqşin Yenisey

15:03 10 dekabr 2024
Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu

Ruhun sevindiyi gün - Əbülfət Mədətoğlu

12:26 10 dekabr 2024
"Heç bir ağrı əbədi deyil..." - Huma quşunun qanadları altında

"Heç bir ağrı əbədi deyil..." - Huma quşunun qanadları altında

12:22 8 dekabr 2024
Müqavimətin bənzərsizliyi - Ülvi Babasoy

Müqavimətin bənzərsizliyi - Ülvi Babasoy

14:29 30 noyabr 2024
Karları eşitməyə vadar edən ehtiras dolu sözlərin şairi

Karları eşitməyə vadar edən ehtiras dolu sözlərin şairi

10:25 30 noyabr 2024
# # #