Kulis.Az “Yeni imza” layihəsindən Ülvi Bahadırın şeirlərini təqdim edir.

Andiçmə-Hesablaşma

And olsun Xeopsun ən narın qumuna...

Səhər ayılıb görəcəksən ki, əllərin səni sillədən çıxarıb...

...qapını çırpıb çıxıb gedib.

Ayaqların daha yaxşı yollarda irəliləmək üçün

Sənin lazımi yerinə bir təpik ilişdirib özünə bədən axtarır... yarmarkalarda.

Gözlərin qalacaq yerində... narahat olma.

Amma məncə ol!...

Çünki gözlərin görəcək...

...yetişən ayaqların, tutacaq əllərin olmayacaq arzularını.

Qulaqların da qalacaq...

Hər gün söyəcəklər söyülməli yerlərinə...

Nə ayaqların olacaq ki, səni söyənə çatasan...

...nə əllərin olacaq ki, ona bir taraz yumruq ilişdirəsən.

Bir sözlə heç nə olacaqsan!...

And olsun Xeopsun ən narın qumuna...

Arzuların qırılacaq bir addım qalmış...

Özünü tapacaqsan küçələrin birində

Enmiş... alçalmış... zorlanmış.

Ümidlərin vampir kimi içəcək qanını.

Hər səhər, hər günorta, hər axşam...

...ən ağır söyüşlərlə söyəcəksən uzaqlarını... sazaqlarını...

...xəbərsiz gələn qonaqlarını.

Arzularına ümid bəsləyə-bəsləyə...

...ümidlərini xəyallarla süsləyə-süsləyə öləcəksən.

And olsun Xeopsun ən narın qumuna...

Buludlar kainatın təcavüz olunmuş vaginasıdı.

Günəş gündüzlər çıxıb yandırır...

...Ay gecələr çıxıb utandırır “ladies and gentlemen”ları.

Bizim üçün cəhənnəm rahat olacaq.

Bir biz... bir şeytan... bir də tavandan asılmış alovdan çarpayı olacaq.

Ancaq doğrulardır Tanrının insafına qalanlar?!..

And olsun Xeopsun ən narın qumuna...

Bütün şablonlar yalanlardan ibarətdir.

Bu bir sürrealist rəssamın...

“...Yarpaq dolması bükən fransız qadını” tablosuna bənzəyir.

İnanmırsan, bax...

Şərq tarix boyu qəbir düzəldib üstünü də bəzəyib naxışlarla...

Qərb də muzey yaradıb Şərqin ala-bəzək qəbirlərindən.

And olsun Xeopsun ən narın qumuna...

Uğrunda ölməyə belə razı olduqlarımız...

...öldürəcək bizi ...əlvidalarıyla.

Red-Hallucination

Başımız üstündə qırmızı bulud,

qırmızı-qırmızı baxır bizlərə...

çiyələk qoxulu qırmızı külək...

...sevgimi paylayır sevgisizlərə?...

Qırmızı yarpaqlar bəzəyir yeri...

...gedir sonsuzluğa bir qırmızı yol...

Qırmızı yanaqlı bir qız oxuyur

“Mən səndən küssəm də sən yanımda ol”...

Qırmızı bir qarğa neçə saatdır

üzümə durubdu qızıl-qırmızı...

Qırmızı sahildə oğlan nə vaxtdır...

...qırmızı dodağa qalıb tamarzı...

Qırmızı Ay çıxır qaranlıqlardan...

səssizlik mahnısı zümzümə edir.

“Bir cavan oğlanın nəmli qisməti...

...bir qızın qızarmış qismətindədi”...

Qulaq as...qulaq as qırmızı ruhum

Daha burda qalma sonsuzluğa uç...

-A bala qan yuyub aparır səni

-Alo

-Alo...103?...

Carpe Diem

Mavi və sarı kəpənəklər uçuşur.

Aynalar səni göstərir mənə hər onlara baxanda

Bəs mən hardayam?

Sən də eyni sualı verirsən orda bilirəm.

Çünki sən də aynalarda yoxsan mənim kimi.

Biz bir-birimizin təsəllisiyik.

Çıxar o maskanı.

Çıxar və bax mənə...

Bax və de...

Kiməm mən?...

Kimsən sən?...

Bu mavi şlyapalı,

Bu sarı paltarlı kəpənək...

Kəpənəyim mənim...

Aynadan uzaq dur...

Uzaqlaş məndən...

Mən kəpənək qəfəsiyəm...

Mən... mən zəncirlənmiş Proameteyin sonuncu nəfəsiyəm...

Əlindəki qırmızı oyuncaqla... gözləri oyulmuş qız uşağıyla sındır aynaları.

Özünü aynaların qırıntılarına boşalt...

Onlar səni sonsuz labirintin sonuna çatdıracaq.

Və sən sonsuzluq labirintinin sonuncu çıxışı olacaqsan.

...Və bir gün bənövşəyi don geyinib

Ağ dovşanın belində

Bir mart göyqurşağının qurşağından yapışıb

Deyəcəksən “Salam Günəş”

Gecəmin son nəfəsi

Mən nələr çəkdiyini bilirəm, gecəm

Sən nələr çəkdiyimi bilirsən necə

Gizlicə-gizlicə... pıçılda qulağıma

De ki, mən Ayı çox gözlədim

Çox özlədim...

Yetim ulduzlar qoynuma sığınanda

Deyim ki, üzülmə, gecəm, üzülmə

Ay anadırsa qayıdacaq...

Atadırsa indidən əlini üz...

Qəlbində bir buz

Qəlbimdə bir köz.

Bir az viski...

Süz, gecəm, süz

Sənə nəğmə qoşanların sağlığına yüz...

Gecəm, ağlağan gecəm...

Nizaminin gizlincə gələn yarı bəlkə elə sən özünsən?!...

Danış, gecəm, danış

“Yenə ol mah mənim aldı qərarım bu gecə,

Çıxacaqdır fələyə naleyi-zarım bu gecə”

Tanış gəlir qulağıma bu sözlər necə... necə

Ahh... gecəm məzlum gecəm... ufaq gecəm...

Sən nə sadiq imişsən

Sən nə xain imişsən.

Sən nə doğma imişsən

Sən nə yad imişsən.

Başdan-ayağa istedad imişsən.

Ölmə, gecəm, ölmə

Olmayan qadınlarımı

Yaşanmayan xoşbəxtliyimi

Yazmadığım şeirlərimi

Qaytarmadan ölmə, gecəm... ölmə

Mən çox Günəş gördüm həyatımda

Cəhənnəmi paxıllığından çatladan.

Amma ölmədim

Onsuz da indi ölənləri it yerinə də qoymurlar, gecəm...

Yaşa... yaşa ki, yaram sağalsın

Bəlkə də sən bilmirsən amma

Mən həyatımda neçə-neçə Günəş keçdim...

Yandım, amma ölmədim

Elə ona görə sən olmağı seçdim

Gecəm!...

Mən də gecəm...

Sən də gecsən...

Hamı da gecdi, gecəm...

• Yazıçı kitabla dolana bilmirsə, deməli, cəmiyyət mədəni deyil - Dünyaya necə çıxmaq olar?
• Lətif Kərimovun xatirəsi anıldı
• “Mən Feyerbaxam” monotamaşası yenidən nümayiş olunacaq