Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər... Kulis.az-ın “Günün şeiri” layihəsində bu şeirlər yada salınır. Bu ölməz şeirlərə yeni könüllər, yeni könül evləri, yeni sevgilər tapmaq üçün... Şeirləri çoxaltmaq üçün...

Eldar Baxış: “Sərçə balası”

İlahi, mənə yox, mən istəmirəm,

İlahi, yazığın gəlsin bu qıza.

Elə eləmə ki,

oğlanlar, qızlar,

Kişilər, arvadlar gülsün bu qıza.

Elə eləmə ki,

vüsal yerinə

Göz yaşı danışsın, qəhər danışsın.

Bir qızdan bir bölük adam danışsın,

Bir qızdan bir böyük şəhər danışsın.

Elə eləmə ki, bu qız bu eldə,

Dilə-dişə düşsün məndən ötəri…

Sərçə balasıdı bu qız bu saat,

Boynunu uzadıb dəndən ötəri.

Bu qızın

bu saat məndən umduğu,

Məndən istədiyi dən məndə yoxdu.

Bu qız ay istəyir, ay yoxdu məndə,

Bu qız gün istəyir gün məndə yoxdu.

Sevgi yoxdu məndə sevəm bu qızı,

Elə axan suyu belə döndərim.

Çevirəm özümü kəpənəyə mən,

Bu qızı çiçəyə, gülə döndərim.

Səndən çiçək olmaz, səndən gül olmaz,

Məndən də kəpənək, sərçə balası.

Durduğumuz yerdə biz niyə duraq,

Biz niyə tərpənək, sərçə balası?

Lap belə tərpəndik, lap belə getdik,

Sən deyən, mən deyən olası deyil.

Sərçə balasısan sən bu dünyada,

Şair ki, kəpənək balası deyil.

Kəpənək olmuşam dünyada bir vaxt,

Qanadım da olub bilmək istəsən.

İstəyim də olub özümə görə,

İnadım da olub, bilmək istəsən.

O qanad,

o inad,

o istək hanı,-

O qanad,

o inad,

o istək öldü.

Bircə gün çəkmədi gəlib-getməyi,

Kəpənək doğuldu, kəpənək öldü.

Ağca pambıq kimi,

ağca yun kimi,

Diddilər, diddilər o kəpənəyi.

Daraşıb qanadlı, əlli-ayaqlı,

Yedilər, yedilər o kəpənəyi.

Hanı o kəpənək, hanı o sevgi?-

Yaşamır, yaşamır, sərçə balası.

Bu ağ kəpənəklər o kəpənəyə,

Oxşamır, oxşamır, sərçə balası.

…Sən ey yeri, göyü yaradan kişi,

Uzaq görünürmü ordan yer sənə?!

Bu qıza bu boyda sevgi vermisən,

Mənə də bir azca sevgi versənə.

Səni də düşəsən mənim günümə,

Sənin göyün olsun,

quşun olmasın.

İlahi, neyləsən, sən mənə eylə,

İlahi, bu qızla işin olmasın…

• Renessans dövrünün rəssamı - Albrext Dürer hansı rəsmdə özünü İsa Məsihə bənzətmişdi?
• "Artıq çox gec, yalvarma..." - Günün mahnısı
• “Nazim Hikmət qaçmayıb xalqına sözünü deməli idi" - Ona nə üçün "viski düşkünü" deyirdilər?