Kulis.Az gənc şair Ramil Əhmədin yeni şeirlərini təqdim edir.

A. üçün

Zevsin qəzəbinə tuş gəlmiş Atlas kimi

çiyinlərimizdən ata bilmirik taleyimizi.

O yükün ağırlığından uça bilmirik.

Bu ağrıya təsəlli kimi uydurmuşdu Nyuton

cazibə qüvvəsini...

Hamı öz formulunu yaradır,
məsələn, bir qız kosmonavt şəkilləriylə bəzəyir

otağının divarını...

Dünən gecə sabahacan ildırım çaxdı –

dünən gecə səhərəcən dağların arxasındakı Prometey

yandıra bilmədi simurqun ona verdiyi lələkləri...

O sabah günəbaxanlardan savayı heç kim

baxa bilmədi günəşin gözlərinə.

Öpülməyən yaralar

Qadınların küçə boyu

salıb itirdikləri hüznü,
kişilərin yorğunluğunu,

uşaqların boğulan oyuncaq sevdasını
qaldırıb yerdən

öpüb gözləri üstə qoyan məsum çocuq,

barmağının ucundan yuxarı qalxa bilməzsən.

Sən kimdən öyəndin

torpaqdan yemək bişirməyi?

Torpaqdan, çamurdan insan olar,

qadın olar, kişi olar,

uşaq olar, qoca olar.

Ancaq Tanrı yemək bişirə bilər

torpaqdan, uşaq.

Sən necə zövq alırsan

olmayan fincanlarda içdiyin

olmayan çaylardan?...

Kim öyrətdi kuklalarına analıq etməyi?

Analıq etdiyin kuklalar qədər

sevgiyə möhtac uşaq...

Bütün analar uşaq olub nə vaxtsa

bütün anaların ilk övladları olub

balaca, şirin, sevimli kuklalar...

O qədər yıxıldın
heyf tez böyüyəcəksən,

amma...

anaların hörmədiyi qız saçları uzanmır
öpülməyən yaraların sağalmadığı kimi....

• "Məhşərdə cavab verməyə kimin üzü var?.."- Sevinc Mürvətqızı
• Nizami Cəfərovun azərbaycanşünaslığı - Rahid Ulusel
• Müharibənin rəngləri - Türkanə İsrafilli