Kulis Sevinc Elsevərin yeni şeirlərini təqdim edir.

“Gözlərim niyə tüpürür?” – dedi

Ağlamaq istəməyən

ağlamağa məcbur olan uşaq

Bəlkə də ən doğrusunu demişdi...

Onun gözləri ağlamırdı

Bu dünyaya tüpürürdü ancaq

***

palataya girib sancı çəkən qadınlara

bir-bir təpindi həkim ərklə:

“nədi, qızdı, ya oğlandı səndə?”

sıxıla-sıxıla dilləndilər gənc qadınlar...

oğlan doğacaq olanlara

daha işıltılı baxışlarla baxdı həkim

muştuluq alacaqdı

qadını bayırda gözləyən ərindən

qayınanasından axı...

səbri çatmırdı

gəlirini-çıxarını hesablayırdı

növbəni

həkim yoldaşına

təhvil vermədən...

***

əlüzyuyanın üstündəki

diş fırçam belə kürəyini

sənin diş fırçanın

kürəyinə söykəmiş

***

Sevirdi polisləri beş yaşlı oğlu

Həbsxanadan təzə çıxan adamın

Böyüyəndə polis olacam deyirdi atasına

Hər dəfə uşağın ağzından vurur anası

dəyişirdi söhbəti

Bir dəfə də: “polislər adamı

tutub aparır...

“sən polis olmayacaqsan!” - dedi kövrələ-kövrələ...

“polislər qanunu pozan adamları tutur ” - dedi qəfildən ata

Ana çaşqın nəzərlərini zillədi ərinə...

qanunun nə demək olduğunu xəbər aldı oğlan

“böyüklər sözə baxmayanda qanunu pozurlar” - dedi ata...

Uşağın iriləşmiş gözləri yol çəkdi

“mənim gördüyüm polislər

adamları xilas edir,

siz düz bilmirsiz” - söylədi...

Harda gördüyünü soruşdular o polisləri

Oğlan “filmlərdə gördüm” - dedi...

Yanmaq

Xalamın əri özünü yandırmışdı

Neft töküb başına

Çəkmişdi kibriti

Allahdan tez görmüşdü xalam

əri qurtulmuşdu

amma

bətnindəki altıaylıq körpəni

itirmişdi

sonra ana olmaqdan ötrü

çox həkimlərə getdi

heç bir dölü salamat qalmadı

atam danlayırdı xalamın ərini:

“kişi də borcdan ötrü

yandırarmı özünü arvad kimi?!”

Atamı bacanağının ölmək arzusundan çox

Ölüm üçün seçdiyi yol yandırmışdı

Ölümlərdə, intiharlarda belə

Qadınlarla ayrı-seçkilik salar

Aralarına kişilər

Atamın gözü önündə

Nə qədər qadın yandırmışdı özünü

Üstünə günü gətirilən

Zorla evləndirilən

Uşağı əlindən alınan

qadınların

Ürəklərinin odu

Saçlarını da oda tutmuşdu

Nə samuray deyildilər

Xəncərlə “xarakiri” edəydilər

Nə yüksək-yüksək sıldırımları yox idi

Özlərini atsınlar

Nə su pərisi kimi

Azadlıqları vardı

Dalğalar arasında yox olmağa...

Xalamın əri

Özünü yandırmışdı

Hardasa on beş il əvvəl

Atam onu danlayırdı:

“kişi də özünü yandırarmı arvad kimi?!”

İndi alovlar içində

meydanlarda “rəqs eləyən”

kişilər barədə

xəbərlər oxuyuram

(gərək intihar olsa “rəqsin” adı...)

Onda düşünürəm:

Niyə yoxdu bu kişilərin başqa silahı?!

Yerin dərin-dərin qatlarından

Neft çıxarır

Odlayırlar özlərini

Niyə bu kişilər savaşmadan

Qanlarına bələnmədən

Belə tez məğlub düşürlər axı?!

***

Sənin evindən

Kilometrlərcə uzaq evimdə

Səni xatırladacaq heç nə yoxdu mənə...

Bircə

Keçən yay günə sərib qurutduğun

Alça turşuların

əlinlə yığıb bişirdiyin doşabın üçün

minnətdaram sənə...

kasıb evindən

şəhərdə yaşayan nəvənə

təkcə bunları göndərməyə

yetmişdi gücün...

indi təzyiqim qalxanda

alça turşularından yeyir

qan şəkərim düşəndə

doşabdan içirəm səhərlər, nənə.

“Allah rəhmət eləsin sənə!” deyirəm hər dəfə

Çünki bütün həyatın boyu

Arxandan bu sözləri desinlər istəmişdin

Başqa bir iddian da yox idi

Başqa bir diləyin də...

Alçalar bitəndə

Doşab şüşənin dibinə enəndə

Səni xatırlamamaqdan qorxuram, nənə...

Bu şeiri yazdım ki,

Tez-tez rastıma çıxsın

Yadıma salsın

“Allah rəhmət eləsin! ” deyim sənə...

Bundan böyük istəyin yox idi

Nə sağlığında

Nə də indi...

Bilirəm...

***

Ata evinin toy hədiyyəsi

divar saatı

zamanla dolub-boşalmamış ki

zamanı içində saxlamış

gəncliyini yada salır

qadın saata hər baxanda

dördkünc saatın

alt künclərinin birində

balaca pasport şəklindən baxan kişi də

elə bu saatın içində

heç yerə çıxıb getməmiş

zaman keçdikcə

qadına elə gəlir artır

şəkildəki kişinin gülümsəməsi

şəklə baxdıqca qadın da gülümsəyir...

• Firuz Mustafanın “Vəsiyyət”i - Elmir Həsən
• Musiqili Teatrın dörd aylıq repertuarı
• Dostoyevskinin yeganə nəvəsi vəfat etdi