Şəkillərdə yaxşı düşür uşaqlıq – LAYİHƏ

Kulis.az “Şəkillərdə yaxşı düşür uşaqlıq” layihəsində məşhurların uşaqlıq şəkilləri və bununla bağlı xatirələrini təqdim edir.

Ayxan Ayvazın uşaqlıq fotosu

Bu şəkildə ya dörd, ya da beş yaşım olar.

O zamanlar Tiflisdə yaşayırdıq. Atam Azərbaycan Respublikasının Gürcüstandakı Səfirliyində ikinci katib kimi işləyirdi. Gözəl günlər idi həqiqətən. Atam yaxşı qazanırdı. Sizə deyim ki, yarı aristokrat bir həyat keçirirdik. Hər gün Tolstoyun təsvir etdiyi “bal maskarad”lar kimi evimizdə yüksək səviyyəli qonaqlıqlar olurdu.

Yəqin ki bayram gəzintisinə çıxmışdıq. Heç ağlımıza da gətirməzdik ki, gəzintinin sonunda bizi belə bir bədheybət gözləyəcək. Şəkildən də hiss olunur ki, ən çox qorxan mənlə bacımdır. Atamın yanında obyektivə qorxu ilə baxan mənəm, bizim aşağımızda duran qardaşımdır, anamın yanında hər an qaçmağa fürsət gəzən və gözləri naməlum istiqamətə zillənən bacımdır.

Bu şəklə illər sonra, böyüdükdən sonra baxanda gözlərim doldu, tüklərim biz-biz oldu. Bədheybətlə çəkdirdiyimiz şəklin sonrakı günləri bizi bədbəxt hadisələr gözləyirmiş. Atam səfirlə savaşıb işdən çıxacaq, axşam gəlib hazırlaşmağımızı, Bakıya getməyimizi deyəcək, anam buna etiraz edəcək, ağlayıb-sıtqayacaq, sonra onların davası başlayacaq, anamın üstündə stul qırılacaq... Bakıya gələcəyik, atam işsiz bir neçə ay kədərlə bizə baxacaq, heç cür Bakıya alışa bilməyəcəyik...

Şəkildəki bədheybətin yanındakı qorxumuz böyüyəcək, böyüyəcək və qəfil gecələrin birində atamın beyninə qan sızacaq. Atam onda şəkildəki kimi gülərüz və şux deyil, soyuq və tərpənməzdir. Şəkildə uzaqlara baxan o kişinin gözləri qapanacaq və bir daha açılmayacaq. Üstündən bir həftə keçəcək və şəkildə qorxusuz dayanmış o qadın özünü asacaq. Bu dəfə bacım fotodakı kimi onun əlindən bərk-bərk tuta bilməyəcək. Mismara keçirdiyi şalı ilə özünü asan anamla bədheybətin qarşısında bu cür təbəssümlə dayanan anam eyni adamdır: qorxusuz, zirək.

Bu şəkildə ata və anamı çıxanda bədheybətlə bir yerdə qalmağımız çox çətin görünür mənə. Bacımı sakitləşdirmək olmayacaq, qardaşım guya burda özünü cəsarətli göstərsə də üzünə qorxu çökəcək, mən isə həmin saniyə başımı itirəcəm.

İndi bu şəklə nə vaxt baxsam ordakı adamların hərəkət etdiyini görürəm: atam məni qucağına alır, öpüb-oxşayır, qorxmamağımı, obyektivə baxmağı deyir, anam bacımın əlindən bərk-bərk tutur ki, qaçmasın...

Qorxumuz təkcə bədheybətə görə deyilmiş, gələcəkdə yaşayacağımız faciələrə erkən münasibətimiz imiş. Bu yanımızda dayanan divə böyüdükdən sonra da qalib gələ bilməyəcəkdik, çünki biz o yaşlarda nağıllarda yaşadığımızı düşünürdük. Amma o nağılda da qorxu varmış. Və nə vaxtsa o nağıl qorxulu, faciəli bir film kimi davam edəcəkmiş...

• Fəxri Uğurlu: "Qiymətli ömrümüzü boş, mənasız şeylərə xərcləmişik..." - Müsahibə
• Konfrans Liqasında "Bayatı-Şiraz" səsləndirildi
• Şərqiyyə Hüseynovanın səhhətində problem yarandı