Şeirlər vardır, yazıldığı gündən dillərə, könüllərə düşən... İllər ötüb keçsə də yaddaşın bir küncündə, dilin ucunda qalan...İnsan yaşa dolsa da heç zaman qocalmayan, hər zaman öz estetik təravətini saxlayan, vəsf etdiyi duyğular qədər təmiz, saf və əbədi olan şeirlər... Kulis.az-ın “Günün şeiri” layihəsində bu şeirlər yada salınır. Bu ölməz şeirlərə yeni könüllər, yeni könül evləri, yeni sevgilər tapmaq üçün... Şeirləri çoxaltmaq üçün...

Əlisəmid Kür. Alo, mən səni görürəm

Yuxarı mərtəbədən gələn mahnı
Ürəyimi göynədən vaxtda
əllərim qoynumda
uzanmışam çarpayıda.

Tavandan, divarlardan
Kədərli üzlər,
Dilxor maskalar asılır
Səni düşündükcə, qızım!

Hər oxunan nəğmə
Bir doğma anı yada salar,
Hər tanış səs bir doğma üzü
Canlandırar gözlərimizdə…

Telefon zəngi.
- Alo, Bakıyla danışın.
- Al-lo! Qızım, sənsənmi?!
- …
- Al-lo!

…2 min 400 kilometrlik həsrətin içindən
Qatar keçdi deyəsən.
Bir zahı bulud
Silkələdi telefon xətlərini.
Yüz saniyəlik sükutun arasına
Sığdı bir insan ömrü.

- Alo! Alo!!
- A-ta! A-ta!

…Üzün yadımdan çıxır,
İlğım axır dalğa-dalğa
Yaddaşımın dörd olmuş gözündən.
Yuxu da yalanmış, fotoşəkil də yalan…

- Alo! Alo!
- Ata, məni eşidirsən?
- Al-lo, mən səni görürəm, qızım…

• Kukla teatrı beynəlxalq festivalda
• "Ölü Həsən" - Yeni film
• Əli bəy Hüseynzadə niyə ağlayırdı? - İlk qadın rejissorumuz