Kulis Sevinc Çılğının yeni şeirlərini təqdim edir.

ZÜLFİYYƏ

“Gülüşə qadağa”

“Ağlama, şükr et”

“Acları düşün”

“Başqalarının dərdi səninkindən böyük”

“Özündən başqa hamını gör anla”

Hər ağızdan bir avaz gəlir

Adamlara nolub, Zülfiyyə?

Mənim ki dərdim məni öldürür

Mənim ki gözlərimdə yaş qurumur

Mənim ki bir parça ürəyimdə yanğın bitmir ki bitmir

Sən ki görürsən

Bəs adamlara nolub, Zülfiyyə?

Hər səhər bir ovuc ümidlə oyanıb

Bu gün hər şeyin yaxşı olacağına inanırıq

Hər axşam nə qədər axmaq və mənasız olduğumuzu anlayıb

Buz kimi çarpayımızda qovruluruq

Uşaqca sevinclərimiz

Ahılca ağrılarımız var

Heç kəs görmür

Axı adamlara nolub Zülfiyyə?

Məsələn mən

Uşaq, ər, iş, ana, pul, paltar, bəzək qayğılarıyla

Məişətə uduzuram

Tıxaclarda şeir yazıram

Sənsə...

Gələcək övlad

Adam kimi adam sevgili

Zövqlü iş

Xəstə ana hayındasan...

Təksən

Təkliyinlə savaşırsan

Özünlə barışmısan

Başın şişir fikirdən

Gözün şişir gizli-gizli ağlamaqdan

Ama sən

Hər səhər gülümsəyirsən

Sussan da danışırsan

Sussam da anlayıram

Və bizi –

Məni ölü arzularım

Səni diri ümidlərin yaşadır

Bunca ağrının içində

Biz yaşaya bilirik

Bu adamlara nolub, Zülfiyyə?

Yaxşı, ağlama, Zülfiyyə

Dur çay dəmlə

Şirin çörəklər almışam

Unudaq yenə

Unudaq hər şeyi

Bir parça ət və sümükdən olduğumuzu

Yeməsək ölərik həqiqətini xatırlayıb

Üz-üzə oturaq yenə

Qaldır masadan ağrıları

Uzun dolaşıq saçlarına qurban olsun hər şey

Bizə nə adamlara nolub, Zülfiyyə

LEYLA

Leyla – mənim canlı sükutum!

Mən ovuclarımda ağrılarımı sıxıb-sıxıb gizlətdikcə

Sənin danışan baxışların üsyan edər

Mən sənə heç vaxt ağrıyan yerlərimi göstərmərəm

Sən mənə susmaq üçün göndərilmisən çünki...

Leyla...

Sən bilirsən adam hamıdan gizli öz içində necə ölür?

bilirsən...

unutmağın qabıq dəyişmək olduğundan xəbərin varmı?

Var, görürsən...

Bəs adamın...

Bəs adamın ölmədən öncə

Yoxluğuna ağlayan dostuna sarılıb “mənə unutmağı öyrət ki ölməyim” pıçıltısını necə, eşidirsən?

Sənə boyalı dırnaqlarımın şəklini yollayaram

Gözəldi deyərsən

Üzümə saatlarca susub

gözlərimin, dodaqlarımın sirrini açarsan

sənə dərdlərimi gizlədən gözəlliyimdən danışaram

özümə danışdığım yalanlara səni də inandırmaq istərəm

sən baxarsan

sən susarsan

gülümsəyib ürəyindən məni bağrına basmaq keçər

keçər, Sevinc, bu da keçər...

Leyla...

Leyla...

Nə gözəl adın var

Adın

üstümə yağdırmadığın suallarına

ən doğru cavabımdı – Leyla...

sən üçnöqtələrin arasında gizlənən həqiqətimi

iliyinə qədər hiss edərsən

və ən dadlı dərmanı – sükutu qoyarsan qanayan ovuclarıma

Leyla, xəbərin varmı

oğlum

bütün dostlarımı “lelaaaa” çağırır

dostun bir başqa adı – leyladır, xəbərin var?...

• Şaxtalı Sibirə əbədi istilik gətirən azərbaycanlı - Surqutdan REPORTAJ
• Ancelina: "Ümid edirəm, haqqımda film çəkilməz..."
• “Sokratla çayxana söhbətlərim” kitabı çap olundu