Kulis.az dünən dünyasını dəyişmiş şair Ələkbər Salahzadənin şeirlərini təqdim edir.

O qar

Elə bil gün o gün, qar o qar,

hardasan?

O günə qar yağar,

o qara qar yağar –

şığıyar qara qar.

Qar o qar,

Yağar ha, ha yağar,

o saça, kirpiyə qar yağar,

ağarar, ağarar,

hardasan?

Söyüdlər qarıdı,

hardasan?

Saçları ağara-ağara

yayda da düşərəm o qara.

Qurudu, yerində qurudu,

dayanıb qapıda

o qara qarğıyar

bir qarı –

hardasan?

Qar o qar,

baxaram, gözlərim ağrıyar,

izlərim qar altdan çığırar, çığırar.

Çığırar – çığırmaz

üstünə qar yağar,

qar yağar o qara,

o günə qar yağar –

hardasan?!

Səttar Bəhlulzadə

(«Portretlər»dən)

Ayaq üstdə bir əncir ağacı –

təbiətlə əl-ələ.

Gəzər, dolaşar

gündoğandan günbatana.

Rəssamların gözlərinə yığılar,

ürəyində əriyər,

əllərindən, fırçasından asılar,

rəng-rəng, çilik-çilik

köçər kətana.

Hər kətanlı, parçalı,

əli fırçalı

qarət eyləyər,

amma tükənməz əncir ağacı...

Bir az Məcnuna bənzər

gündoğandan günbatana...

Əllərinə yığışar

quşlar, çiçəklər;

əllərində, ürəyində, gözlərində uyuyar.

Güllər, otlar, ağaclar

əllərindən tutub

yayılar yamac-yamac, yallı gedər çəmən-çəmən.

Əllərinin budaqları yarpaqlayar,

çiçək açar.

Əllərindən sellər axar.

Damarlı kötüyün pöhrələrində

yaşıllaşar təbiət.

Əncirdən iki koğuş –

iki göz çağlayıb axar dünyaya...

Rəssamlar da onu cizgi-cizgi,

rəng-rəng, çilik-çilik

daşıyarlar kətana,

günbatandan gündoğana,

gündoğandan günbatana...

Bu şəhərin içində

Xirtdəyəcən

bu şəhərin içində,

baxıram, kəndə baxıram.

Dağlarına çıxıram:

çiçəkləri gözümdəndi,

çayı yenə dizimdəndi,

başımdan aşır buludu,

kirpiklərim şeh doludu.

Xirtdəyəcən

bu şəhərin içində

hərdən o kəndə baxıram,

yenə də gözüm üstədi,

göylərin başım üstədi,

nə olsun gendən baxıram?

Deməsinlər: kənd, kənd deyir,

çörəyi dizi üstədi;

xirtdəyəcən

bu şəhərin içində,

o kənd də gözüm üstdədi.

Bir də gördün beşikdi adam,

Bir də gördün bəbədi,

Bir də gördün uşaqdı adam,

Bir də gördün babadı.

Bir də gördün oğuldu adam

Bir də gördün atadı.

Bir də gördün yox oldu adam

Bir də gördün fotodu.

Bir də gördün oddu adam

Bir də gördün ot oldu.

Bir də gördün adamdı adam

Bir də gördün ad oldu.

***

Mənim anam öldü, bala.

Sənin nənən, sənin nənən.

Yoxdu anam, vardı axı.

Yanıb, yanıb sönən mənəm.

Adı bir də dil gəlməz

Özü bir də bizə gəlməz.

Gəlməz, gəlməz, gəlməz hətta

Öldüyümü bilsə gəlməz,

Yoxdu axı, yoxdu, bala.

Mənim anam, sənin nənən.

Ta nə atam var, nə anam.

oğul adı ölən mənəm.

***

Özlərini tanıyarlar,

Qınayarlar güzgüləri

Çağırarlar, bağırarlar,

əks olunmaz səs-küyləri

Yox dostları, tanışları

Doğmaları özgələri

Sınamayan, tanımayan

qınamasın güzgüləri

Qəmi qəmtək göstərəndi

Bir ağlatmaz yüz güləri

Kədəriylə təlxək gələ

Güldürəmməz güzgüləri

İpəyə də çevirəmməz,

Künc-bucaqda əskiləri

Doğrusansa əyri baxma,

Həm də qırma güzgüləri

***

Yaltaqlığın kökü varmı,

Yaltaqlığın layı varmı,

Daş qatında, tunc qatında,

Görən yaltaq tapılarmı,

Yaltaqlar yerdənmi çıxır,

Yaltaqlar göydənmi yağır,

Kim yemləyir yaltaqları,

Başına dənmi yağır?

Ana doğurmu yaltağı,

Yoxsa toxumdur cücərir?

Dayə dayıdan savayı

Kim suvarır, kim becərir?

Yaltağın babası varmı,

Yaltağın nənəsi varmı,

Yaltağın oğlu varmı,

Nəvəsi,

nəticəsi,

tökükcəsi olacaqmı?

• Səndən yaman küsmüşəm - Günün şeiri
• İmamverdi Əbilovu erməni böhtanından kim xilas etmişdi? - "Ədəbiyyatımızın Dədə Qorqudu"
• Lənkəran Dövlət Dram Teatrı Füzulidə çıxış etdi