Kulis gənc şair Dilqəmin şeirlərini təqdim edir

Sən heç olmadın

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən

Nə axşamları gördüm solğun gülüşünü,

Nə də səhər tezdən islaq əl-üzünü.

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən

Gözlərinə heç baxmadım dərin-dərin,

Olmadı ki, darıxanda yanına gəlim.

Sən heç olmadın yanımda mənim

Elə lap başından

Keçmədin heç uzaqdan da

Görsəm də ən yaxın halda

Üşüyürdün yuxularımda.

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən

Nə mən bir gün olsun unutmadım səni,

Nə də sən heç tərk etmədin məni.

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən

Əllərimdə titrəmədi əllərin

Heç bilmədin əslində

Saçların nə rəngdədir.

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən

Nə sənin cəsarətin çatdı sevmirəm deməyə,

Nə də mən özüm heç doğru-dürüst sevmədin.

Sən heç olmadın əslində

Elə lap əvvəldən,

Ən başından

Olmadın heç.

Gör nə qədər yoxsan

İndi elə yoxsan ki, əzizim

İnan, heç kim baş açmaz bu yoxluqdan

Bircə bilsən necə yorğunam,

Ayaqlarını soyunub gələrsən.

Elə yoxsan ki, əzizim

Heç kim başa çıxmaz yoxluğunla

Bilsən ki, gecələr çox qorxuram

Saçlarını açıq qoyub gələrsən.

İndi o qədər yoxsan ki,

İnan, kim olsa

Baş götürüb qaçar bu yoxluqdan

Bircə bilsən buz kimi soyuğam

Hıçqırığa boğulub gələrsən

O qədər yoxsan ki, əzizim

Bütün küçə itləri sənin gəlişini gözləyir

İsadan qabaq

Bircə bilsən necə müqəddəssən

Tanrını geridə unudub gələrsən.

Bircə bilsən ki, əzizim

Günahlarımdan qəfəs düzəltmişəm özümə

Tanrı olub gələrsən.

Böyütmürəm vicdan haqqı, deyim biləsən

İndi sənin yoxluğun

Tanrının varlığına bədəldi

İnanmırsan keç içəri, keç özün bax

Gör nə qədər yoxsan, əzizim

Gör nə qədər yoxsan...

• Səkkizinci simfoniya - Şahin Səmədovun hekayəsi
• İstanbulda “Azərbaycan Kinosu Günləri” başa çatıb
• Bir nəslin həyatını alt-üst edənlər kimlərdir? - Rəvan Cavid