Kulis.Az Könül Həsənqulunun tərcüməsində Argentina yazarı Xulio Kortasarın şeirini təqdim edir.

“Qayıdış”

Dodaqlarını yalnız səsindən

Sinəni – yalnız köynəyinin yaşıl və narıncı rəngindən

Tanıdığım halda

Nə ilə lovğalana bilərəm:

Sən mənimçün su üzərindən üzüb-keçən

Kölgə gözəlliyindən artıq deyilsən.

Xatirələrdə saxlayıram hərəkətləri, məni bu qədər xoşbəxt edən

Narazı üz ifadələrini, o özünə qapanmaq adətini,

Mərmər heykəlin

Hərəkətsiz bükümünü...
Səndən mənə

Elə də çox şey qalmadı.

Bir də sənin düşüncələrin, qəzəb qığılcımların, nəzəriyyələrin,

Qardaşlarının və bacılarının adları,

Poçt ünvanın və telefon nömrən,

Beş fotoşəkil, bir ətir şüşəsi,

Heç kimin ehtimal etmədiyi

Fəqət, bütün dünyanı gizlətdiyim yerə balaca əllərinlə toxunuşun...

Bütün bunları yolüstü itirə-itirə,

Səy göstərmədən daşıyıram özümlə.

Mən olmayacaq şeylər barədə faydasız,

Sonsuz xəyallar qurmuram.

Daha yaxşısı səni əllərim üstündə

Daşıyıb körpüləri aşmaqdır

Və xatirələrdən tikə-tikə qoparıb göyərçinlərə,

Vəfalı sərçələrə atmaqdır –

Qoy dənləsinlər quruldaya-quruldaya,

Cikkildəyə-cikkildəyə,

Qanadlarını çala-çala...

• "Gibi"nin yeni mövsümü - Treyler
• "Ayaz Salayevin rus dilindən başqa heç nəyi yoxdur" - Şərif Ağayar
• Pioner şeypuru və Dədə Qorqud sazı - Salam Sarvanın "tarix dərsi"