Anar MƏCİDZADƏ

Qədrini bilmədik

Bəlkə də gecikdik sevib-sevməyə,

Qədrini bilmədik biz bu sevginin.

Sevginin yolunda dəyər ölməyə,

Qədrini bilmədik biz bu sevginin.

Sevgisiz Günəş də doğmaz sabaha,

Günəşli səhərlər qayıtmaz daha.

İtirdik bu eşqi biz baxa-baxa,

Qədrini bilmədik biz bu sevginin.

Uçuldu qəlbimin sevgi yuvası,

Dəyişdi dünyanın abı-havası.

Sevgisiz həyatın de, nə mənası?

Qədrini bilmədik biz bu sevginin.

Yaşımız üstünə yaş gəlib, heyf,

Bahar ömrümüzə qış gəlib, heyf.

Sevgimiz hicrana tuş gəlib, heyf,

Qədrini bilmədik biz bu sevginin.

Məhəbbət dəyişdi taleyimizi,

Qınasın qoy ellər, qınasın bizi,

Qoruya bilmədik saf eşqimizi;

Gözlərin məni gəzəcək

Keçəcəm qəlbindən xoş hisslər kimi,

Çiçəkli, boranlı fəsillər kimi.

Sönməyən odam mən, bir ocağam mən,

Daima qəlbində yanacağam mən.

Məni düşünəcək sevən ürəyin,

Çünki mən olmuşam hər an gərəyin.

Sən dağ oldunsa, qarı mən oldum,

Ömrünün çiçəyi, barı mən oldum.

Küləklər əsəcək, üşünəcəksən,

Bax o zaman məni düşünəcəksən.

Göylərdə üzəcək xəyalın sənin,

Mənsiz dəyişəcək əhvalın sənin.

Hər yanda gözlərin məni gəzəcək,

Həsrətim hər zaman səni üzəcək.

Bax belə keçəcək ömür yolların,

Cavabsız qalacaq çox sualların.

Ey mənim nazlım

Səni sətir-sətir qəlbimə yazdım,

Ey mənim gözəlim, ey mənim nazlım.

Xəstə çağlarımda loğman olmusan,

Sən bir özgə idin, doğmam olmusan.

Şükür etməliyəm Tanrı əmrinə,

Mənim bu ömrümü yazıb ömrünə.

Mən yaz vurğunuyam, sən yaz çiçəyi,

Sevginlə şad etdin sevən ürəyi.

Özümü tapmışam özündə gülüm,

Baharın ətri var sözündə gülüm.

Neçə dəfə küsüb, barışmışıq biz,

Axır ki qaynayıb-qarışmışıq biz.

Nə qədər biz varıq, eşqimiz vardır,

Eşqimiz solmayan güllü bahardır.

Ey mənim gözəlim, ey mənim nazlım,

Bu xoş sözlərimi tək sənə yazdım.

Dəyişib zəmanə

Biz dərdi qovuruq, dərd bizi qovur,

Qovhaqov dünyada yaşayırıq biz.

Gözlərdə dərd-kədər, ürəklərdə qəm,

Əzəldən belədir bu taleyimiz.

Dünyanın dərdidir didir qəlbimi,

İçim də, çölüm də məni yandırır.

Dəyişib zəmanə, dəyişib dövr,

Əfsus ki, qananı qanmaz “qandırır”.

Baş çıxarmaq olmur, baş itib artıq,

Daş üstə qoymağa daş itib artıq.

Dünyanın bir haqqı, etibarı yox,

Çiçəkli dövranı, yaz-baharı yox.

Allah neyləsin ki, bəndəsi belə,

Bəndəsi bəndəyə qurur bir tələ.

Anar, səbirli ol, döz çətin günə,

Qalib gələcəkdir söz çətin günə.

• Məşhur aparıcı xərçəngdən vəfat etdi
• Hüseyn Cavid bu əsərini niyə İrəvanda yaşayan dostuna göndərmişdi? - O, cib dəftərində nələr yazmışdı?
• Həyatı söz, sözü həyat əbədiləşdirən ustad - Rəsul Rza 115