Şahbaz Xuduoğlu o gün bir söz dedi: “Mən qaranlığa daş atıram”.

Nəşr etdiyi kitablara bu cümləylə işarə edirdi.

O, filantropdur və Azərbaycan oxucusuna atdığı daşları da qaranlıqda seçir.

Avtobusda yol gedə-gedə fikirləşirdim: “Şahbaz Xuduoğlu qaranlıqda kimin başını yarmaq istəyir? Azərbaycanda mütaliə azarından qurtulmaq istəməyən nə qədər insan var ki?”

Gəldiyim nəticə - vur-tut min nəfər. Bir az yuxarı, bir az aşağı ola bilər. Amma məncə, min ən doğru-düzgün rəqəmdir.

Kənardan baxdıqda Facebook boyda şəbəkə, ilk baxışdan, oxuyub-yazanla doludur; sayt yazılarına şərhlər sıraya düzülür, “like”, “comment” də nə qədər desən. Amma bu kütləvi mütaliə azarını ehtiva edirmi?

Əlbəttə, mən hamının, hər kəsin məcburi oxuması fikrindən çox uzağam. Hərənin öz işi, birbaşa məğuliyyəti, başı açılmayan qayğılar yükü var. Amma sənətinin adı oxuyub-yazmaq olan kütlə belə mütaliə əleyhinə peyvənd vurdurursa, bu ölkənin axırı hara gedir?

Mən mütaliəyə tətbiqən “azar” sözünü təsadüfən işlətmirəm. Mütaliə həqiqətən azardır. Və bu xəstəliyin cəmi min sadiq daşıyıcısı var. Sayı 9 milyonu ötən bir xalq üçün bu, sadəcə, kiçik rəqəm deyil, həm də utanc göstəricisidir.

Düşünün, hər milyon nəfərdən təxminən yüz adam mütaliə edirsə və bu rəqəmin hələlik artma şansı yoxdur. Yəni qaranlıq zil qaranlığa çönə bilər, əyilib yerdən daş tapmaq da müşkül olacaq.

Siz necə düşünürsünüz, haqlı deyiləm?..

Başınızı bir yarın...

• Üç balaca qapı - Narıngül Nadirin yeni hekayəsi
• Serialdan aldığı qonorarı bağışlayacaq
• İslam ölkələrində oyun sənayesinin imkanları - Müzakirə