Kulis.az Amil Amalın yeni şeirlərini təqdim edir.

Müharibədə əllərini itirən ata

“Əlsəndə” oynayırdı uşaqlarıyla.

Həmişə əl atada qalır

***

İnsan suda çox qalanda

dərisi büzüşür, yumşalır ki,

sürüşməsin əlləri.

Amma işin tərsliyinə bax sən:

Həyatda çox qalanda da

dərisi qırışır, qocalır ki,

əlli-ayaqlı sürüş burdan.

***

Tərsinə çevrilmiş dünyada

Quyular dağ olsa da

içi bomboş qalar.

***

İkinci əl əşya kimi

Əllərim əlinə

ikinci əl idi.

***

Salam, necəsən?

Üstünə sağlıq,

bir az xəstələnmişəm.

Gündə dava-dərman.

Sən necəsən?

Üstünə sevgi,

bir az darıxmışam.

Gündə dava-qırğın.

***

Qırsam döş qəfəsimdən
bircə qabırğamı,
Görən uçub gedərmi
bu çırpınan ürəyim?!

***

Bütün şübhələr yanlış çıxmışdı.

Qızıl dükanının sahibəsi və polis

hələ də özünə gəlməmişdi.

Kim bilərdi axı

əllərini ciblərində gizlədib

nişan üzüklərinə baxan oğlan

oğru yox,

döyüşdə barmaqlarını itirən

utancaq, subay bir oğlan imiş.

***

Oğlanların sevmədiyi,
heç gözucu baxmadığı
tənha bir qız ola, sevəsən,

sevindirəsən.

Bütün günü gül alasan,
başına çələng hörəsən,
dünyadakı tapılmayan
bütün növ gülləri
tapıb ona gətirəsən
sonra ölüb gedəsən,
o sənə gül gətirə.

***

Güləndə yanağında görmüşdüm.
Ömrümdə hələ beləsini görməmişdim.
Bir də görərəm deyə
çoxlu lətifələr öyrənmişdim.
Sonra öyrəndim ki,

sən demə yanağındakı
çox vaxt genetik olaraq keçirmiş.
Bioloji olaraq qüsur sayılsa da
estetik olaraq gözəllik sayılırmış.
Əsasən yanaqda, çənədə olurmuş.
Ən kədərlisi isə odur ki,
həm ağlayanda

həm də güləndə görsənirmiş.
Bəzənsə qocaldıqca itirmiş.
Adından da göründüyü kimi
daha çox qəm bildirirmiş.
Qəmzə.

***

Birinci sinifdə oxuyurdum.

Dağılmış məktəbimizdə

əsgər kaskasından idi zəngimiz.

Deşik olduğu üçün

səsi sinfimizdən eşidilməzdi.

***

Həbsxanaya salınan günü

soyundurub pal-paltarını dəyişdirəndə,

güzgüdə anasının belinə çəkdiyi

yod “kletka”sının izini görmüşdü.

Önündə paslanmış dəmir barmaqlıqlar,

belində sarı yod “kletka”sı.

Düşünə-düşünə bütün gecəni ağlamışdı.

Yodun çox hissəsi yəqin

çoxdan uçub buxarlanmışdı.

İllər keçdikdən sonra

azadlığa buraxılan günü,

həbsxana müdirinin otağında

divardan asılmış

böyük bir xəritənin üzərindəki

bütün meridianları, paralelləri görcək

fikrə gedib düşünmüşdü.

Bəlkə də anamın kürəyimə çəkdiyi

yod “kletka”sı kimi

Tanrı bütün bu meridianları, paralelləri

dünyanın sağalması üçün

yer kürəsinə çəkmişdi.

• Bu şəhərdə atalar gecə rahat yatacaqlar - Gülay Tahirlinin şeirləri
• Həsən Kür xəstəxanadan evə buraxılıb: yeriyə bilmir, yaddaş pozuntusu var...
• Qələbəmizi urvatdan salan qazilər