Səni sevən öldü, zalım – Səhər Əhməd yazır...

Hərdən xalqıma, daha doğrusu, onun günahkar hissəsinə üz tutub soruşuram:

- Sabiri niyə vərəmlətdin? Müşfiqi niyə satdın? Bəs Rafiq Tağını niyə öldürdün? Seyyid Əzimin məzarından nə istədin? Bəs Axundzadənin cəsədindən?

Xalqım təbii ki, susur. Əvəzində Mirzə Cəlilin Kefli İskəndəri cavab verir:

“Ona görə ki, ölən qardaşınızın arvadını almısız, ona görə ki ölən dostlarınızın uşaqlarını naxıra göndərmisiz”.

Sonra Sabirin lirik qəhrəmanı dillənir:

“Niyə bəs böylə qaraldırsan, a qare gözünü,
Yoxsa bu ayinədə əyri görürsən özünü?!”

Lap dərinlərdən Nizami Gəncəvi qarışır söhbətə:

“Əgər üzündə ləkə varsa, güzgünü sındırma, üzündəki ləkəni təmizlə”.

...Və nəhayət, xalqıma, daha doğrusu, onun günahkar hissəsinə üz tutub deyirəm:

“Səni sevən öldü, zalım, xəbərin varmı?!”