Azərbaycan Dövlət Kukla Teatrı nəzdindəki “Oyuq” teatr-studiyası, Təhsil Nazirliyinin “Məktəblinin dostu” layihəsi və “Kulis.az” saytının təşkilatçılığı ilə “Sənə nağıl danışım” adlı müsabiqə başa çatmaq üzrədir

7-13 yaş arası uşaqların koronovirus, ümumilikdə xəstəliklərlə bağlı bilgi və təəssüratlarını öyrənmək məqsədilə reallaşan yarışmaya ümumilikdə 483 nağıl təqdim olunub. Tanınmış yazıçı və jurnalistlərdən ibarət 5 nəfərlik münsiflər heyətinin (Zülfüqar Rüfətoğlu, Şərif Ağayar, Samirə Əşrəf, Nərgiz Kərimova, Həmidə Rüstəmova ) gərgin müzakirələri sayəsində 10 ən yaxşı nağıl seçilərək müvafiq yerlər üzrə sıralanıb.

I, II, və III yerin qaliblərindən əlavə qalan 7 nağıl bu gündən etibarən “Kulis.az” saytında yayımlanaraq, saytın Facebook səhifəsindəki oxucu likeləri əsasında qiymətləndiriləcək. Ən çox like toplayan nümunəyə təşkilatçılar tərəfindən diplom təqdim ediləcək.

İlk olaraq Fəxrəddin İmaməliyevin “Yaxşılıq itmir” nağılını təqdim edirik.

Biri var idi biri yox idi. Bir odunçu var idi. Bu odunçu kəndin kənarında kiçik bir evdə öz arvadı ilə birgə yaşayırdı. Onun həyətində cürbəcür ağaclar, çiçəklər var idi. Həyət sanki bir cənnət idi. Odunçu meşədən odun qırıb satmaqla dolanırdı. O çox ürəyi açıq bir insan idi. Çətinə düşən hər kəsə bacardığı qədər kömək edirdi. Bir dəfə odunçu odunları satıb bazardan evinə ərzaq aldı. Evə qayıdanda yolda ağlayan bir qızcığaz gördü. Odunçu qızdan soruşdu:

- Qızım niyə ağlayırsan? Qız cavab verdi: Anam xəstədi, çörək, dərman almağa pulum yoxdur. Odunçu evi üçün aldığı ərzaqları və cibində qalan pulu qıza verib yoluna davam etdi. Balaca qızcığaz odunçuya təşəkkür edib onu çoxlu dua etdi. İllər keçdi. Bir dəfə kənddə təhlükəli bir xəstəlik yayıldı. Bu xəstəliyin adı koronavirus idi. Bu xəstəlik uşaqlar və yaşlı insanlar üçün çox təhlükəli idi. Odunçu və arvadı da artıq qocalmışdı. Onlar da bu xəstəliyə yoluxmuşdular. Uşaqları olmadığı üçün onlara qulluq edən yox idi. Evləri, bağları çox baxımsız halda qalmışdı. Həyətdəki ağaclar qurumuş, çiçəklər solmuşdu.

Birdən qapı döyüldü. İçəri bir həkim girdi. Bu həkim yoldakı o həmin qızcığaz idi. Odunçu qızı tanıdı və sevindi. Həkim qız odunçu və arvadını müalicə edib, onlara qulluq etdi, onları sağaltdı. Evi səliqəyə saldı. Həyət bacaya əl gəzdirdi. Günlər keçdi. Bu xəstəlik qorxulu bir yuxu kimi yox olub getdi. Odunçunun həyəti yenidən cənnətə döndü. Onun etdiyi xeyirxahlıq, yaxşılıq olaraq ona geri döndü. Burdan da belə bir nəticəyə gəlmək olar ki, edilən yaxşılıq heç vaxt itmir.

• "Səttar bu günahlı dünyanın günahsız uşağıydı..." - Rəsmi dairələr niyə rəssama mənəvi təzyiq göstərirdi?
• Sellə axan bir ovuc suyam... - Moin Dehazın şeirləri
• "Onun varlığı digər yazıçılara meydan oxuyur..." - Prustu niyə bu mükafata layiq bilmirdilər?