Kulis.az şair Nazim Əhmədlinin yeni şeirlərini təqdim edir.

Dünya bizim yuxumuzdu

biri vardı, biri yoxdu,
bu nağılı kim oxudu;
deyirlər, dünya yuxudu,
hələ ki, oyağıq, gedək;

burnumuz kükürd qoxulu,
gözlərimiz süd yuxulu;
gəl, danışaq süd nağılı,
süd yoluna axıb gedək;

harda yoxuq, harda varıq,
buluduq, yağışıq, qarıq;
bir ayrı dünya axtaraq,
ayrı yerə yağıb gedək;

yediyimiz üzüm deyil,
dediyimiz düzüm deyil;
heç, dünya da bizim deyil,
dünyadan uzağıq, gedək;

payıza, qışa düşürük,
qana, qarğışa düşürük;
çox şeyi başa düşmürük,
hələ, çox uşağıq, gedək;

varımızdı, yoxumuzdu,
acımızdı, ağrımızdı;
dünya bizim yuxumuzdu,
yuxumuzdan çıxıb gedək.

Bir acı sözdən yıxıldım

bir acı sözdən yıxıldım,
üzüm-gözüm qan içində;
qayıdın, götürün məni,
ölmüşəm, bir an içində;

bu nə cığır, bu nə yoldu,
ruhum harda yatıb qaldı;
qarşı dağlar itib qaldı,
qaldı, kor duman içində;

tanrının haqqı boynumda,
fələklər öz oyununda;
yurd yeri əli qoynunda,
lalıyır, zindan içində;

könlümü bir od qarsalar,
həsrət saçıma qar salar;
solur, şip-şirin arzular,
qocalır, güman içində;

kimdi, bizi dilə tutan,
alnımıza güllə tutan;
gözümüzü küllə tutan,
min illik yalan içində;

yayda nə var, qışda nə var,
gözündəki yaşda nə var;
öpdüyün o daşda nə var,
bu dəli dövran içində;

itib-batan yaddaş kimin,
dərd də olub, qardaş kimi;
dünya fırlanır daş kimi,
köhnə dəyirman içində.

Gedək, bir ömür yaşayaq

yurd-yuvasından didərgin düşən soydaşlarımıza

ürəyimə bir söz axıb,
kövrəlib dolduğum yerdə;
payız nədən at oynadır,
baharın solduğu yerdə;

tac oldum, taxtdan yıxıldım,
bir şirin baxtdan yıxıldım;
nədən, tələsib doğuldum,
dərdin doğulduğu yerdə;

mən dərdi gördüm, yaxından,
alışıb yandım, ahından;
anam çəkilmir, yuxumdan,
saçını yolduğu yerdə;

hanı arzu, hanı dilək,
nə cinəm, nədə ki, mələk;
göydən daş yağaydı, fələk,
sənə qul olduğum yerdə;

hər tərəfdə fitnə gəzir,
bu yurdda yad it, nə gəzir;
xeyir-bərəkət nə gəzir,
haqqın boğulduğu yerdə;

divara kilim yaraşır,
çəkənə zülüm yaraşır;
adama ölüm yaraşır,
yurddan qovulduğu yerdə;

neynirik, dərdi daşıyaq,
daş götür, dərdi daşdıyaq;
gedək, bir ömür yaşayaq,
dərdin sovulduğu yerdə.

Gəl, burdan çıxaq gedək

yorub təngə gətirdik,
yolları, yolaqları;
biz dünyanın ən fağır,
ən məsum uşaqları;

harda batdım günaha,
nə qalıbdı, sabaha;
ürəyim küsdü, daha,
unutdum, bulaqları;

kimin simsarı gəlir,
payız sap-sarı gəlir;
elə bil, darı dəlir,
fələyin qulaqları;

seldi-sudu, hər yanım,
kim çağırsın, oyanım;
əriyir bu dünyanın,
min illik buzlaqları;

hələ sağam, üzülmə,
nə vaxt gəldim özümə;
rüzgar çırpır üzümə
qarları, sazaqları;

buludlar ətək-ətək,
yığışaq, pambıq didək;
gəl, burdan çıxaq gedək,
sevirəm uzaqları.

Mən adda adam yoxdu

kimdi, qapımı döyən,
axı, bu gecə vaxtı;
mən nə vaxtdan yatmışam,
təkcə ruhum oyaxdı;

durum gedim hayana,
sular axıb dayanar;
bəs o, alışıb yanan,
ulduzlar hardan axdı;

tay, qönçələr boy atmır,
kimsə məni oyatmır;
əllərim göyə çatmır,
göy üzü çox uzaqdı;

mən nə sində, nə üzdə,
bu bətdə, bu bənizdə;
ruhum uzaq dənizdə,
bir yelkənsiz qayıqdı;

deyir, bəduğurmuşam,
harda dərd udurmuşam;
deyən, unudulmuşam,
mən adda adam yoxdu.

Saçlarıma bir səhər çək

gümüş yuxular kimiyəm,
gecələrim çiçək-çiçək;
dönüb qayıtmır üstümə,
xəyallarım, gerçək-gerçək;

axı, nədən belə kürsən,
elə könlümü ütürsən;
gedib sənə dərd gətirsəm,
ağla, sızla, birtəhər çək;

mən hansı cığırda azdım,
qar tutubdu alın yazım;
pörşülənib, dilim-ağzım,
göz yaşından bir zəhər çək;

ağca sular axıb gedər,
həsrət məni yaxıb gedər;
qoyma ruhum çıxıb gedə,
ürəyinə bir çəpər çək;

dünyanı çapım, gətirim,
dərdin ağ sapın gətirim;
bir fırça tapım, gətirim,
saçlarıma bir səhər çək.

Daha, yolumu gözləmə

özümə bir dua yazım,
atım, göyün ortasına;
sonra, sonra da, and içim,
bu günün günortasına;

yapışım, bir ağ buluddan,
qoy aparsın, külək məni;
yuxumda sevib oxşayır,
bir ağılsız mələk məni;

bax, bir azdan, ulduzlar da,
silkələnib töküləcək;
tanrılar da, göy üzündən,
uzaqlara çəkiləcək;

axı, bizi kim danışıb,
bir yalançı nağılıq, biz;
yalan - yalan yuxulardan,
bu dünyaya doğulduq, biz;

mən də, bir eşqin zəvvarı,
ağ buludlar yetim-yetim;
hələ, bir az da yolum var,
hava qaralınca gedim;

onsuz da, yollar qısadı,
bir gün gələr axır, çatar;
dəli-dəli sevdalardan,
mənə də bir nağıl çatar;

payız da, qış da, ləngiyir,
yazı, yayı da, bilmirəm;
daha yolumu gözləmə,
birdən, qayıda bilmərəm.

Nə var, yoxdan o yana

ox atdım, dağa düşdü,
gedək, oxdan o yana;
alnına nə yazılıb,
o gül baxtdan o yana;

yolu hardan əyirsən,
kola-kosa dəyirsən;
padşah ol, istəyirsən,
yeri, taxtdan o yana;

buludlar dəstə-dəstə,
ömür gedir, ahəstə;
durub yolların üstə,
qara, ağdan o yana;

bu göy üzü aynadı,
könlüm, gözüm oynadı;
bir acı su qaynadı,
buz bulaqdan o yana.

kim fırladır, dünyanı,
uçub gedir, bir yanı;
xeyir-bərəkət hanı,
gedib çoxdan, o yana;

dünya belə hərlənir,
hərə bir cür girlənir;
gözüm yoxa dirənir,
nə var, yoxdan o yana.

Sonuncu dünya

əlini qoy sinəmə,
gör, ürəyim ordamı;
buluddan sel açılıb,
çökür, göylərin damı;

kimdi, mənim həyanım,
tez çağırın, oyanım;
Tanrı quran dünyanın,
divarından su damır;

bulud çalma-çalmadı,
ayrılıqlar solmadı;
daha bir şey qalmadı,
sular yuyur, odamı;

bu Yer üzü nə sində,
nə saatda, nə gündə;
gözümüzün önündə,
qoca dağlar budanır;

dərd də bir çiçək üzü,
mən kimin ögey üzü;
öləziyir, göy üzü,
sönür, Günəşin şamı;

daha bəsdi, dayanın,
gəlin, od vurun, yanım;
mən, sonuncu dünyanın,
ən dəlisov adamı.

Quşların son baharı

dönür yayın sonuna,
quşların son baharı;
yenə qayıdıb gəlir,
ürəyimin qubarı;

bu ömür-gün bir içim,
gəlim, nazını çəkim;
yarpaqlar büküm-büküm,
yarpaqlar sarı-sarı;

ağ saçım qardan düşüb,
yolum hasardan düşüb;
alnıma hardan düşüb,
tanrının dərkənarı;

dağ uçdu, qarı böldü,
qəfil daş narı böldü;
göy üzün yarı böldü,
buludların divarı;

qönçələr puçur-puçur,
küləklər hara qaçır;
deyəsən çiçək açır,
əllərimin qabarı;

ruhum harda çərriyər,
itən yurdda kiriyər;
od yandırma, əriyər,
göy üzünün kənarı.

• Sağlıq – Kamal Abdullanın hekayəsi
• Sən narın yağış kimi... - Günün şeiri
• "Şkafdakı hindli” romanının müəllifi vəfat etdi