Kulis.az Şəlalə Göytürkün “Vor zakonla söhbət” adlı rep-şeirini təqdim edir.

Ayrılmaq-

yenidən başlamaq əfsanəsi

yolsuzluğa yol almaq

sıfır nöqtəsinə qayıtmaq bəhanəsi...

Ayrılmaq-

bu tozlu yataqdan, nəm çarpayıdan

siqaret qoxulu otaqdan...

Ayrılmaq-

razborkalardan

bankdan, kartdan, manatdan

insanın qəpiyə dəyməyən dəyərindən...

Ayrılmaq-

çılğın söyüşlərdən

həyasız gülüşlərdən

çapqın baxışlardan

tel.nömrələri yazılan

kağız parçalarından...

can alverçilərindən

ruh ovçularından...

sönər kibrit alovutək

qəlbimdəki nifrət

yanaram bu ayrılıqlara için-için

həzin-həzin...

hüznlü keçər yazlarım-qışlarım

kimsə tutmaz xəbər

axar içimə göz yaşlarım...

Mən yaşam deyilən qarabasmalara

öyrətdim kəndimi

yaşamadım fəqət

həyatın üstündən keçdim

fırtına kimi!

Dünyanın acısı, xəyanəti,

dərinlərə gömdürülən həqiqəti

basqın edərkən üstümə,

dözüm fəlsəfəsi öyrətmə mənə

Vor Zakon!

Bəlkə

öz gücünlə haqlısan sən

oysa, gizlənmə gözlərimdən!

Söylə mənə, arzularını dustaq edib

səhərəcən tək içdinmi?

güzgülərlə danışdınmı?

kədərinlə sevişdinmi heç?

Küçədə dilənən qızcığazın

kirli saçlarını oxşayıb

“gözəl günlər görəcəyiz”-deyə

yalan söylədinmi?

Ruhun darmadağın, vücudun yorğun

sevdiyinin param-parça köynəyini

qucaqlayıb-qoxlayıb uyudunmu hər gecə?

Öpüb-oxşadınmı səni nifrinləyən kəsləri?

Kaç kərə silkələdin paslı qəfəsləri?

kaç kərə öz ayağınla dar ağacına qalxdın,

xeyir-şər, insanlıq piramidasından

kəndini sonsuzluğa buraxdın?

Var gücünlə boynumu qədərə əyirsən

“tanrı üsyankarı sevməz!”-deyirsən

Rəqibini sevən tiran gördünmü heç?

Qul olmağı öyrədir müqəddəs kitablar

Hardasa, ulu məkanlarda
tanrının havasına

züy tutur mələklər
aşağılarda

tiranın çaldığına oynayır insanlar!

Sən seçilmədin-seçmədin!

Sən qəfəsindən qaçmadın!

Sən inandın xülyalara!

Sən vuruldun dünyalara!

Sən öyrəşdin şirinlərə-acılara!

Əlin çatmaz bundan fazla ucalara!

Anlat mənə

kəndini sürükləyə bilməyənlər

milyonları nasıl sürüklər?

anlat mənə, içində dalğa titrəşməyən

nasıl fırtına qoparar?

Təkrar-təkrar ötüb keçdikcə qatarlar

rəngi solar vaqonların

sərnişinlər də mənzil başına yetişməz

milyon ildə heç nə dəyişməz, bu köhnə vağzalda!

Sənsə hələ farklı yaşam həsrətiylə

bəklərsin sabahları...

Kim durduracaq bu nəticəsiz oyunları?

Kim başladı əvvəlləri, kim bitirəcək sonları?

Anlat bakalım, Vor Zakon!

Mən özümdən qorxarım, sən özgələrindən!

Mən kəndimi yakarım, sən özgələrini!

Mən özümlə savaşarım, sən başqalarıyla!

Mən içimdə kütləni əritirim,

sən çoxluqda kayb olarsın!

Mən ruhumu səmalara, dənizlərə buraxarım,

sən bir saunaya yerləşirsin!

Anlat mənə, nə demək, qorxudan sevmək?

nasılmış azad doğulmaq

nasılmış qul kimi ölmək?

Daş öpməklə qəlbindəki daşlar

əriyəcəkmi sanırsan?

Yanılırsan, inan, çox yanılırsan!

Yalvarma,

eşitməz səni daşdan yapılan saraylar!

Kimsə anlamaz kimsəni

tayına ulaşmaz taylar!

Ruh sıxılar sol-sağından

bezər, qaçar otağından,

sorma ömür dustağından

nasıl keçər illər-aylar...

Amma sən,

baş vurma dərinə, qapanma özünə,

heç düşmə ruhdan,

üzmə ümidini sabahdan!

Hələ çox dərdimiz var yaşanmalı,

Daşınmalı,

sabaha daşınmalı!

Bitəcək bir zaman kader denilən şey,

azad olacaq hamı zindandan

ağ günlər görəcək insan...

Ötəcək bütün acılar

güləcək həyata insanlar

“gözəl günlər görəcəyiz”

Vor Zakon,

sən inancına inan!

iyun, 2011

• Gizli duyğu - Ayzek Azimovun hekayəsi
• Qarışqanın ruzisi - Həmid Piriyevin yeni hekayəsi
• Dəbdən düşmüş kişilik, namus və manat - Ən perspektivli valyuta yaltaqlıqdır