Bu gün tanınmış şair Sabir Sarvanın anım günüdür. Kulis.az şairi yada salaraq onun bir neçə şeirini təqdim edir.

Qarabağlı uşaq

Səhər al qanla açılır,

Quşlar göydən ölü düşür.

Alışmır güllə səsinə

Budaq qorxur, gülü düşür.

Saçı dağılıb alnına,

Sıyrım - sıyrım olub dizi.

Gözlərinin qabağında

Anasının qanlı üzü,

Qaçır qarabağlı uşaq.

Dərd gələndə tək - tək gələr,

Dərd gələndə qoşa gəlməz.

Bir bu qədər xata, bəla

Ağıla gələr, başa gəlməz,

sanı yoxmu?!

Aşağıdan yer qalxıb,

Yuxarıdan göy enib,

Qışqırığı boğazına,

Gözləri haqqa dirənib,

sonu yoxmu?! -

Qaçır qarabağlı uşaq.

Axarı sınmış ömürlər,

Zülümdən bezar könüllər,

Ağ alnında qara qada,

Hara qaçsın bu dünyadan?!

Ayaqları heydən düşüb,

Şişib

alnının damarı,

İnsanlar ee...y,

sizə sarı,

Qaçır qarabağlı uşaq.

Düşman

Vaxtında ölmədim, indi də gecdi,

Hər nədi bu ömrü yaşayam gərək.

Çox da ki gözlərim doyub dünyadan,

Çox da ki soyuyub sinəmdə ürək.

Qarışıb rəngləri, dünyanı daha,

Təkcə ağ-qaraya bölmək çətindi.

Ömrüm uzun çəkdi, düşman qazandım,

Düşman qazandınsa, ölmək çətindi.

Qoymaz gecələri çimir etməyə,

Bəlkə də o məndən sayıqdır ancaq.

Bir gözüm yuxuya getsə də mənim,

Bir gözüm həmişə oyaq qalacaq.

Qalmışıq göz - gözə, səngər - səngərə,

Belə qalasıyıq son günə kimi.

Düşmanlı adamın çıxır ağzından,

Sonuncu nəfəsi son güllə kimi.

Vaxtında ölmədim, indi də gecdi,

Hər nədi bu ömrü yaşayam gərək.

Çox da ki gözlərim doyub dünyadan,

Çox da ki soyuyub sinəmdə ürək.

Bahara aldanan şair

Rəsul Rzanın xatirəsinə

Aparırdıq bahara aldanıb

gedən şairi,

Göynəyirdi yanaqlarımızda

gözümüzdən çıxmayan

iki damla yaşın yeri.

Su üzündə

yarpaq gedən kimi

gedirdi, gedirdi çiynimizdə -

Təzəcə qopmuşdu budağından.

Buğlanan

yorğan torpağın,

nəfəsini duyub gedirdi.

Könül verib sevdiyi

böyük dərdləri

qoyub gedirdi.

(Böyük ürəklər

Böyük dərdləri sevir

hər şeydən öncə)

Gedirdi,

Gedirdi beləcə,

bu bir,

bu iki,

bu da...

Sonuncu addım.

...Evdə şəklinə baxdım

ölənə oxşamırdı

şəkildən baxan adam.

Yaşıdım bina

Sumqayıtda

yaşıdım olan bir bina var,

Binəsi mən doğulan ili

qazılıb,

Alnının ortasına

1956 yazılıb.

Dər - divarında rüzgarın izləri,

Gecələr par-par yanır

pəncərə gözləri.

Harda olsam,

Harda yaşasam da yenə

O bina alın yazısından

bir köynək daha yaxındır mənə.

İki yol ayrıcında,

daş qüruruyla dayanıb

yaşıdım,

Elə bil arşın udub.

Bənnalar onun kərpiclərini

atıb - tutanda,

Anam da məni qucağında atıb - tutub.

Sumqayıtda

yaşıdım olan bir bina var,

üst mərtəbələri insan yuvası,

altında mağazalar,

bir də bir ovçu dükanı,

balaca.

İntihar fikrinə düşsəm,

silahı o dükandan alacam.

Sumqayıtda

yaşıdım olan bir bina var,

Orta boylu,

qaraqabaq bir binadı.

Yer qaçmasa ayağının altından,

Olmasa özgə bir qəza-filan

bizdən tüstülü xatirələr

danışmaq sarıdan ümidim

təkcə onadı.

Hərdən sən oxumasan

Alim Qasımova

Alım ağrını, Alim,

Bir az da zildən oxu.

Təzə yaraya dəymə,

Köhnə nisgildən oxu.

İşıqlı bir xəbər ver

Qaralan göy üzündən.

Hərdən sən oxumasan

Dünya düşür gözümdən.

Səsin bilirsən nədir?!

Məlhəm! Yaraya çatdır.

Azıb qalmışam yolda,

Məni Tanrıya çatdır.

Çəkim dərdi sinəmə,

Verim son nəfəs kimi.

Ölüm... dirilm yenə

Bir ilahi səs kimi.

Ağrını alım, Alim,

Kim dedi pəsdən oxu?

Mən deyən yerdən alış,

Mən yanan səsnən oxu.

Ömür hekayəsi

Vaxt varıydı çarpışırdıq fələklə

Gündüz idi, Gecə idi, Mən idim.

Üç dost olub dolaşırdıq göyləri

Arzu idi, Xəyal idi, Mən idim.

Yaz sovuşdu payız girdi araya,

Ruhumuzu düçar etdi sarıya.

Çaşıb qaldıq yol çatanda yarıya

Qorxu idi, Ümid idi, Mən idim.

Nə gəzəsən sönən odda-ocaqda,

Keçən keçdi, qalan qaldı uzaqda.

Bir də gördük üçümüzük otaqda

Həyat idi... Ölüm idi... Mən idim...

• Məşhur müğənni vəfat etdi
• Məşhur aktrisa vəfat etdi
• Necə ömür sürmüsənsə, elə də öləcəksən