Kulis.az "Axşam oxusu" layihəsindən Hədiyyə Şəfaqətin yeni şeirlərini təqdim edir.

Bir tutum ot göyərər yıxılıb qaldığım yerdə

Ot göyərər...

Otun gözləri qamaşar günəş işığından

Kirpiklərində bulud göyərər...

Külək göyərər yarpaqlarının taa ucunacan

Köklərində torpaq göyərər...

Sonra bir quanq göyərər otun başı üstündə

Günəş quanqa gülümsər

Külək quanqa gülümsər

Kirpikləri quruyar otun

Bulud torpağın altından quanqın canına keçər

Quanq təzədən budaq-budaq, yarpaq-yarpaq göyərər...

Çay yatağı göyərər quanqın yaxınlığında

Kənd göyərər quanqın yaxınlığında

Dağ göyərər quanqın yaxınlığında...

Quanqın başının üstündə gecə,

Gecənin başının üstündə ay göyərər...

Gümüşü-gümüşü dua göyərər - xışıldaşar quanqın yarpaqları...

Axıb gedən dupduru suların içində

Daşlara toxunar doğulmamış bir körpənin barmaqları...

Sonra...

Sonra...

Sonra kimsə tapa bilməz kim kimdən göyərdi

Yıxılıb qaldığım yerdən...

***

Sərxoş bir kimsəsizliyin gecəsində...

Göy gurultusu

İldırım işığı...

Yağış damcıları çırpınır,

Yağış damcıları parıldayır...

Aynaların sinəsində də...

Qəlbimin pıçıltıları əl uzadır saçlarıma

Başım ana dizinə möhtacdır sərxoş kimsəsizliyin gecəsində...

Onun da xəyalını yaratmışam

Yoxsa sərtdir mənim anam,

Başıma da hələm-hələm sığal çəkməzdi...

Hələm-hələm sevgi duyulmazdı səsində də...

...Kim deyər

Gecə hansıdır, gündüz hansı?

Mənim dediyimdir

Gözlərimi açmağa gərək duymadıqca içimdəki zaman...

Boşluğun azadlığında da,

Doluluğun qəfəsində də...

Qoymadılar xəyallarımıza yetişməyə,

Qoymadılar...

Qaranlıq dünyaya çəkdilər bizi,

dartındıq, çıxdıq əllərindən

Sərxoş ola bildikcə...

Ölmək istədik hər dəfəsində də...

Bacarmadıq....

***

...Eşq şərqiləri

İlahi,

Eşq şərqiləri harda bəstələnir dolur qəlbimizə,

Biz onları yoxluqdanmı yaratdıq?...

Niyə tuta bilmirik getmiş əllərin yaddaşını əllərimizdə,

Onlar

Necə də həsrət rəsmlərinə bənzərdi...

Görəsən

Hansı canı hansı candan qopartdıq...

Küləyin

Susmayan uğultusu

Qürubun sirli cazibəsini titrədir içimizdə

Səslərin yaralarını sarır....

Bir anda coşan tufan kimidir bu,

Hər şeyi,

Hər şeyi

Kökündən qoparıb aparır...

Yolu tut,

Yolu tut ayaqlarının altında,

Gözlərində

Nə olursa olsun yetişmək istədiyin mənzili, ey qərib...

Səni

Kimsə unudub getməyib bu dünyada,

Sevgili, kədərlənmə,

Səni eşq

Yalnız eşq

Uzaqlara göndərir...

• “Böyük Qayıdışa aparan yollar” adlı sərgi-təqdimat keçirildi
• Nərimanovun qeydləri kitab halında çap olunacaq
• Azər Turan: "Azərbaycan ədəbiyyatının Əlisəmid Kür müxalifliyinə ehtiyacı var..."