Ağrıdığın qədərsən...

Kulis.az gənc şair Ramil Əhmədin “Günəş” şeirini təqdim edir.

Hərəni öz eşqi boyda göyə çevirir Allah!

Vaqif Bayatlı Odər

Bir boşluq ki içində

heç dolmur...

Boşluqlarla dolusan indi.

Bir kədərə hamiləsən ki

doğulmur illərdi,

İçində böyüdərsən kədər balanı,

Tanrı ruh üfürməz.

Uduzduqca hər gün özünə,

baxıb, baxıb göy üzünə

soruşar: niyə?

Niyə, İlahi,

hamıdan gücsüzəm,
hamıdan zəif?

Sanma özünü kimsəsiz,

O, səndən xəbərsiz, səssiz,

oturub öz taxtında,

hamını öz vaxtında

gözləyər göy üzündə.

Ağrıdığın,

ağladığın qədərsən...

Nə qədər ki,

göy üzündən

minlərlə gözlər baxır,

Nə qədər ki,

O var, qorxma,

ölməzsən, ölməzsən...

Hesabla,

ömrün boyu Günəşə

nə qədər baxdın doyunca?

Zəngli saatın

səni hər səhər

işə, dərsə, görüşə

getməyin üçün oyandırdı.

Heç Günəşi qarşılamaq üçün

çaldımı zəngli saatın?

Günəşi görmək üçün oyandınmı?

Ömründə bircə yol
iş üçün yox,
dərs üçün yox
günəşi görmək üçün,
yaşamaq üçün olsa

gözlərinin ilk açılışı,
Sevsən adamları,

dünyanı,

ağacları,

günəşi,

yağışı

onda hamıdan,

hamıdan güclü olacaqsan!