Əynimdə formam, boynumda şarfım,
Bitməyəcək sənin ağ-qara sevgin.
Bu sevgi əbədi,
Məğlub olmaq nədir!?
Bir sevgi var, o da, "Neftçi"!

Dünən “Neftçi” komandası “Qarabağ”a qalib gələrək 7 ildən sonra yenidən Azərbaycan çempionu oldu.

Sizi bilmirəm, amma Azərbaycan futbolu deyəndə mənim ağlıma gələn ilk komanda elə “Neftçi” olur.

Hələ Sovet dönəmində “Neftyannik” adı ilə SSRİ çempionatlarında da oynayan komandamızın lent yazılarını izləmişəm.

“Neftçi”nin Ermənistanın “Pyunik” komandası ilə oyunu xatırlayıram.

Elə də uzaq yox, 16 il əvvəl, 2005-ci ildə “Neftçi” Moskva şəhərində “Pyunik” ilə oyuna çıxdı.

Yəqin ki, o tarixi oyun, o möhtəşəm qələbə bütün futbolsevər azərbaycanlıların yadındadır. Bəlkə də məhz o qələbəyə görə həmişə “Neftçi”ni bir fərqli məhəbbətlə sevmişəm.

Hələ də o oyunun azarkeşlər tərəfindən çəkilmiş kadrlarını izləyəndə tüklərim biz-biz olur.

Ermənilərin futbolçuları təhlükəli yerdən cərimə zərbəsi vurmağa hazırlaşanda bizim azarkeşlərin həyəcanla “Ay Allaaaaah! Ay Allaaaah!” deyib narahatlıq keçirməsi, ya da vurduğumuz qollarda səsləri tutulana qədər, doluxsunmuş halda bağırmaları...

Onda Moskvada ermənilərə 2:0 hesabı ilə qalib gəlmişdik.

“Neftçi”ni təkcə bu qələbəyə görə sevmirəm. Mən Bayılda, Xəzər dənizinin sahilində, neft buruqlarının yanında yaşayıram. “Neftçi”nin futbolçuları yaşıl meydanlara ayaq basanda, elə bilirəm ki, bu oyunçular elə indicə bizim tozlu küçələrdən, neft buruqlarının arasından keçib meydana çıxır.

Elə bilirəm oyun zamanı əsən küləklər də “Neftçi”yə azarkeşlik edir, hətta ona kömək etməyə çalışır.

Azərbaycan klubları arasında ən maraqlı, coşğulu, qatı azarkeşlərə sahib komanda da “Neftçi”dir.

Hətta azarkeş sözü onları ifadə etmək üçün çox cılız qala bilər. Onlar “Neftçi” sevdalılarıdı!

Mənim dostlarım arasında da həmin sevdalılardan var. Onlarla birgə “Neftçi”nin çox oyununu izləmişəm.

Qol-qola, çiyin-çiyinə, heç dayanmadan 90 dəqiqə komandasını dəstəkləyən, yumruqlarını havaya qaldırıb komandası üçün bəstələr, nəğmələr oxuyan, uduzanda əsəbindən, udanda sevincindən bağıran, səsi tutulan, gözləri dolan sevdalılar.

Əlvida, sevgilim!
Ürəyimdə sənə
Yer yox, ancaq "Neftçi"yədir!

Təbriklər, “Neftçi”!

Təbriklər, “Neftçi” sevdalıları!

• "Yazıları möhtəşəm bir eqoizm abidəsidir..." - Kantı rədd edən, Homeri oxuya bilməyən filosof kim idi?
• Sizi güldürənlər ağladır bizi... - “Səksənincilər" layihəsindən Məmməd İlqarın şeirləri
• Məhəmməd Əmin Rəsulzadə və Azərbaycan ədəbiyyatı - İradə Musayeva