Kulis.az Sevinc Elsevərin yeni şeirlərini təqdim edir.

Zivələrin cırıltısı

yağış başladı

zivələrin cırıltısı

götürdü aləmi başına

qadınlar bütün işlərini atıb

zivələrə cumdular

evdə olmayanlar

evdəkilərə zəng vurdular həyəcanla

sanki rəngbərəng paltarlar

güllü, boz tumanlar qalmayacaqdı

yağışın altında

sevdikləri insanlar qalacaqdı

zivələrin cırıltısıyla başlar

yağışın nəğməsi

yağışın unudulmaz notlarındandır

zivələrin səsi…

hara getsəm,

həm də bu səslə xatırlanacaq

mənim doğma şəhərim

Çiçəklər və sevgilər

“Tez solacaq

heyf bunlara verilən pula”- deyib

ucuzlaşdırdı gözündə çiçəkləri qadın

elə ömrü qısadır deyə

bu qədər qiymətli olduğunu düşünmədi

çiçəyin, gülün…

çiçəklərdən bir az artıq yaşadı sevgisi də onun…

Çöl göyərçininə

hürküb məndən

özünü pəncərəyə çırpdı çöl göyərçini

bloka addımımı atan kimi

“vay, eləmə!”- deyə qaldırdığım əlim

qaldı havada

səsim qırıldı yarıda

kaş ki biləydi

insan olmaq istəmirəm çoxdan

özüm də yorulmuşam

belə qorxulu

belə dəhşət saçan varlıq olmaqdan

kaş biləydi

adamlardan mən də qorxuram.

İnam

bir zamanlar

tərk edildiyimdə belə

inanardım eşqə

yalqızlığımda belə…

eşqə inanmıram daha

ötdükcə zaman

bunu öyrəndim:

dünyanın ən yaraşıqlı

ən güclü

ən işıqlı kişisi tərk etsin səni

heç nə itirməmisən

eşqə inamı itirməmisənsə

həyat zindana dönəcək

eşq özü səni atıb getdisə…

***

böyük marketin qabağında

xeyirxah gənclərin yemlədiyi pişiyə

kinli-kinli baxır

dilənən yaşlı qadın

mərhəmət oyatmaqda

bir pişik qədər bacarıqlı olmadığıyçun

halbuki eyni şəkildə ağız açırdılar

pişik pişik diliylə

insan insan diliylə

yoldan ötənlər

pişiyə inanırdılar

yalanla yoldaş olmayaydı gərək

ən başından insan…

Kələkbaz insan

nəsə əldə eləməkçün

kainatı da aldatmalıymış insan

“mənə filan şeyi nəsib elə”- demək yerinə

“filan şey nəsibim oldu!”- deyə mesaj ötürməliymiş dünyaya…

“Tanrım, mənə filan şeyi ver!”- deməkdənsə

“Tanrım, şükür, filan şeyi mənə verdin!”- deyə dua eləməliymiş…

çaş-baş qoymalıymış güclü qüvvələri

öz kələkbazlığıyla

balaca uşağı həvəsləndirirmiş kimi

həvəs yaratmalıymış

arzularını həyata keçirəcək qüvvələrdə

“ağıllı balam yeməyini axıradək yedi”- deyə əzizlədiyi kimi

iştahsız uşağı

Sən də qocalacaqsan!

“Ana dili” dərsliyimizdən

bir cümləni xatırlayıram qəfil

oturduğum yerdə

avtobusdaca

“qocalara hörmət et, sən də qocalacaqsan!”

bu cümləni oxutduqları

nə qədər uşaq

uşaqkən qocaldı

müharibə meydanlarında

qaçqın şəhərciklərində

çörək növbələrində

kirli, qaranlıq küçələrdə

birçəkləri

saqqalları ağarmamış hələ

nə qədər vətən övladı

heç qocala bilmədi

nə erkən

nə sonra…

yaşlı bir qadına verirəm yerimi

kürəyimdəki ağrını vecə almadan

“sən də qocalacaqsan” – sözlərindəki o əminliyi

o hüzuru xatırlayıram bir də

yorğun gülümsəməmlə

sonra ürəyimdən keçir bir arzu:

kaş bütün uşaqlar

tələsmədən

asta-asta qocalsın

uzun, bitməz-tükənməz görünən həyatdan

zövq alsın.

Təzə iş yeri, köhnə plaş

təzə iş yerində

təkcə bir şeydən razıdır

nazlı qadın

maaşı az, hörməti az, dostu az olsa da

kimsə bilmir hələ

əynindəki paltarların

Nuh əyyamından qaldığını

ötən mövsüm

çox utandırırdı onu

əynindəki nimdaş plaş

nə payızlar, nə yazlar keçirtmişdi bu plaşla

sevincli, kədərli

yaş üstünə gəlmişdi yaş

hərdən düşünür

uyğun gəlmir plaşı daha yaşına

çoxdan hədiyyə verməliydi onu

gənc dost- tanışına

***

Təzə yazdığım şeiri

İlk oxuduğum adam

Dünyada ən doğma adamdır

Şeirimi oxuduğum zaman

• “Açar” filmi beynəlxalq platformalarda
• "Dünyadan gör necə insanlar gedib..." - Qələbədən arzulara doğru
• Müsəlman daşa baş qoyur, fəqət dirənir ki, daş büt deyil! - Rahid Ulusel