Kulis.az gənc şair Eminqueyin yeni şeirlərini təqdim edir.
***
çətini gedincədi,
hə,
sonra kim ölə, kim qala.
kimi uçulmuş ev kimi üşüyər, xəbərin olmaz,
kimi qaçılmış ev kimi qapısı, çəpəri olmaz,
bu sürünən tənhalığın öldürən zəhəri olmaz,
qanını çəkincədi,
hə,
sonra kim ölə, kim qala.
kimi səhraya bənzərdi, külək sovurar, sovurar,
çölü özgəni yandırar, içi özünü qovurar,
hürər itin əvəzinə, nə bir kəlmə cavab alar,
karvanlar keçincədi,
hə,
sonra kim ölə, kim qala.
o da, bu da, sən də, mən də, biz demə bir adammışıq,
biz yox imiş, o da, bu da, sən də, mən də yalanmışıq,
qorxulu yuxu görmüşük, ayrı-ayrı oyanmışıq,
bir qurtum su içincədi,
hə,
sonra kim ölə, kim qala.
çətini gedincədi....
***
yağışlar
- Musanın yardığı dənizin sularıdı.
çətirlər
- Musanın tərsinə tutulmuş çomağıdı.
o çomaq məndə olsaydı,
düz müharibənin göbəyində,
bir əlimdə çomaq,
bir əlimdə vərəq,
sülh marşı çaldırardım düşmən əsgərlərinə.
həqiqət,
ağacın arxasında gizlənmiş
küskün bir uşağın gözləri kimi
parıldayır uzaqdan.
alınmaz,
dirijor çıxmaz məndən,
uzaqbaşı güllələrdən leysan yağdıraram
düşmən səngərlərinə.
əgər indi
Musanın çomağı məndə olsaydı,
əminəm,
ac qalmamaqçün
şou göstərirdim,
dovşan çıxarırdım papaqdan.
***
qollarını boynuma sal, yaşat mənə məhbəsi,
mən ölmüş arzularımın, hislərimin duluyam.
mənlik deyil bu şəhərin fahişəsi, qə...si,
mən ömürlük sevgilərin, ehtirasın quluyam.
bir bax, çoxlu gül almışam, bişir gül mürəbbəsi,
saçları pürrəngi çayım, sözləri yağım mənim.
sevincindən pərvazlanıb ayağı yer göyməyən,
titrəyişi, hıçqırığı şaxseyim, ağım mənim.
diz çökürəm, and içirəm, öpürəm saçlarından,
göz yaşların qənim olsun dönük çıxsam əhdimə!
heç vaxt mənə "çıx, get" demə, bir cəhd elə, qulaq as,
"dinləmirəm, eşitmirəm, sus, danışma, eh..." demə.
sənə nə var, ədan, hikkən, nazın da bir hoqqadı,
gücün çatsa, öləndə də göz süzdürüb ölərsən.
güc ver mənə, de ki, sınma, de ki, əyilmə, adam,
canımdakı inqilaba, çevrilişə hünərsən.
ey bədəni əllərimin hürriyyət tapdığı qız,
adın var üstündə sülhə çağıran bayraqların.
açılar cənnət qapısı öpsəm ayaqlarından,
"sülh" qışqırar sevincindən müqəddəs dodaqlarım.
Günəşin doğuluşuna qıyaq gözlərimizi.
gəl, çevrilək davaların önündə Çin səddinə.
gəl, birlikdə insanları çağırmaq zamanıdı,
doğulmamış körpələrin ölümünün rəddinə.
***
dur ayağa, Nuh ol, qızım, gəmi tik,
hər nəyimi sevdinsə yığ-yığışdır.
tütün qoxan gödəkçəmi götür get,
hava bu gün küləklidi, yağışdı.
gedəcəyin yeri indi seç, qızım,
elə yer ki, tuta bilməz qarğışım.
dur ayağa, yox ol, qızım, hələlik!
gözləmə ki, bağışlayım, barışım.
indi elə tufan qopar, sel gələr,
gözlərimin qarasına söyərsən.
başın itər, bilməzsən ki, əlini
başınamı, dizinəmi döyəsən.
nə gülüşün səni saxlar bu seldən,
nə bədənin tab gətirməz tufana.
dur ayağa, yıxıl, qızım, gözümdən,
ruhum çaşar, baxışına aldanar.
indi elə tufan qopar, sel gələr,
saçlarını yolub mənə saxlayar.
dur ayağa, ruh ol, qızım, tələsik,
dilim çaşar, səni yenə saxlayar.
bacarmazsan, Nuh deyilsən, alınmaz,
gəmin səni qurtarmaz göz yaşımdan.
səni elə yaşadaram, deyərsən,
itin olum, qurdun olum, bağışla.
nə qədər ki, barışmıram, yığış get,
nə qədər ki, başlamayıb bu tufan,
nə qədər ki, güclənməyib yağış, get.
bilirəm ki, dönəcəksən sən geri,
sənə əlvida demirəm, hələlik!
***
dərdlər sənin düz əyninə biçilib,
ağız büzmə,
arzula ki, tez yırtılsın.
öz dibinə en,
sıyır dərdlərini doyunca,
deyirlər,
gözəl olur gələcək təzə ağrın.
***
səni ağzımı yandıran çay kimi sevdim,
saçları pürrəngi qız,
səni üfürə-üfürə içdim,
“şəkərim” deyərdin mənə...
getməyi bacarmadım ki
getmədim,
sadəcə sənə qarışıb itdim...
***
saçlarının hörüyündə
yollarımız kəsişsə də
ucunda ayrılıq var.
əllərini gizlətmisən,
bilirəm,
içində ayrılıq var.
qapını döyür bir adam,
başdan ayağa sirr adam,
qışqırır, qışqırır, adam,
- açın da, ayrılıq var...
belədi də, dəyişmir ki
fikir vermə, qovuşmur ki
hər sevən dörd-beş adamdan,
üçündə ayrılıq var.
***
dirçəldi çiçəklər səksən səkkizdə...
çiçəklər sandı ki, çıxan Günəşdi.
yağışlar yağacaq islanacaqlar,
Günəş saçlarını qurulayacaq,
Urra! Gedəcəklər! Daha finişdi!
hardan biləydilər aldanacaqlar?
dirçəldi çiçəklər səksən səkkizdə...
sonra qaranlığa çökəcək şəhər,
sonra al-qırmızı boyanacaqlar,
elə toy tutdular nadinc şəhərə,
elə ritm vurdu bu dəf güllələr.
hardan biləydilər aldanacaqlar?
dirçəldi çiçəklər səksən səkkizdə...
elə dirçəldilər ağrıdı bellər.
sonra nə divlərə inanacaqlar...
oyan, ellər, ellər, oyan ay ellər!
cırtdan qoyunlara bağırdı belə.
hardan biləydilər aldanacaqlar?
dirçəldi çiçəklər səksən səkkizdə...
sonrası bu meydan, bu da ki şeytan,
bir də bu çiçəklər boylanacaqlar?
sonrası mürgülü tarixə döndü,
olmadı bir daha başın qaldıran...
görəsən, nə vaxtsa oyanacaqlar?
