Sevgilimə sarı gülü verəndə...
Beş yaşımda anlamışdım bunu, məni rəsm dərnəyinə aparanda. Gülmüşdülər mənə ağacları sarı, otları göy rəngdə rəngləyəndə. Uşaqdır, anlamır deyə fikir verməmişdilər. Həvəsim var idi rəsmə. Oxuyub yazmağı öyrənmişdim özüm.
Gülürdülər məktəbdə mənə, bir ayağıma qara, digərinə tünd göy corab geyinmişdim. Kloun demişdilər mənə. Ağlayaraq evə qaçmışdım.
Tapşırmışdılar ki, işıqforun qırmızı işığı yananda keç.. Mənim üçün sadəcə yuxarı, orta və aşağı işıq var idi.. Yuxarı yananda keçirdim.
Bir gecə yuxu görürdüm. Çox qorxunc idi. Metroda idim. Rəngli idi hər şey. İnsanların üzü deyəsən yaşıl idi, metronun tavanı göy.
On altı yaşımda məndən 1 yaş kiçik qızı sevirdim. Görüşə gedəndə qırmızı deyə bildiyim gülü aldım. Sevgilimə verəndə "sarı gül almısan, qısqanırsanmı məni?" demişdi. Çox utanmışdım.
Həyatımda bir tək şeyin rənginə əmin idim. Sevgilimlə öpüşəndə hiss etdim. Dodaqları qırmızı idi. Ehtirasın rəngi olduğunu eşitmişdim hardansa.
Hamı mənə hər şeyi ağ-qara gördüyümü demişdi. Yalan deyirdilər. Ağ, qara... Bir də boz... Və bozun tonları…
Ən ağrılı şey insanların məndən "bu hansı rəngdir?" deyə soruşmaqları idi. Sanki ayaqları olmayan birinə qaç görüm deyirdilər, ona inanmadıqları üçün.
Homoseksual kişilərə "mavi" deyirdilər. Nəyə görə?. Dəriləri mavi rəngdə idi mi? Ya da saçları?
Bəzən hamının mənə qarşı birləşib özlərindən hər şeyə rəng qatdıqlarını düşünürdüm.. Sonra əl çəkdim bu uşaq düşüncələrindən.. Qəbul elədim gerçəyi, həqiqəti..
Rəng koru idim mən.
Gülürdülər məktəbdə mənə, bir ayağıma qara, digərinə tünd göy corab geyinmişdim. Kloun demişdilər mənə. Ağlayaraq evə qaçmışdım.
Tapşırmışdılar ki, işıqforun qırmızı işığı yananda keç.. Mənim üçün sadəcə yuxarı, orta və aşağı işıq var idi.. Yuxarı yananda keçirdim.
Bir gecə yuxu görürdüm. Çox qorxunc idi. Metroda idim. Rəngli idi hər şey. İnsanların üzü deyəsən yaşıl idi, metronun tavanı göy.
On altı yaşımda məndən 1 yaş kiçik qızı sevirdim. Görüşə gedəndə qırmızı deyə bildiyim gülü aldım. Sevgilimə verəndə "sarı gül almısan, qısqanırsanmı məni?" demişdi. Çox utanmışdım.
Həyatımda bir tək şeyin rənginə əmin idim. Sevgilimlə öpüşəndə hiss etdim. Dodaqları qırmızı idi. Ehtirasın rəngi olduğunu eşitmişdim hardansa.
Hamı mənə hər şeyi ağ-qara gördüyümü demişdi. Yalan deyirdilər. Ağ, qara... Bir də boz... Və bozun tonları…
Ən ağrılı şey insanların məndən "bu hansı rəngdir?" deyə soruşmaqları idi. Sanki ayaqları olmayan birinə qaç görüm deyirdilər, ona inanmadıqları üçün.
Homoseksual kişilərə "mavi" deyirdilər. Nəyə görə?. Dəriləri mavi rəngdə idi mi? Ya da saçları?
Bəzən hamının mənə qarşı birləşib özlərindən hər şeyə rəng qatdıqlarını düşünürdüm.. Sonra əl çəkdim bu uşaq düşüncələrindən.. Qəbul elədim gerçəyi, həqiqəti..
Rəng koru idim mən.
Oxşar xəbərlər

Travmatik yaşantının vizual simvolu - Dilrubanın bananlarla oynama aludəliyini niyə birmənalı yozmaq mümkün olmur?
15:00
12 avqust 2025

"Onu “Beş dəqiqəlik yol”da necə sevmişəmsə..." - Yaşar Rzayevin Vəlisi ilə Anarın Kəbirlinskisini qoşalaşdıran nədir?
09:00
11 avqust 2025

"Buna Azərbaycan dilində yazılmış mətn deməyə adam çətinlik çəkir..." - Abbasqulu ağa Bakıxanov niyə ərəb-fars tərkibləri ilə yazırdı?
12:15
8 avqust 2025

Yar yaraya çevriləndə... - Müşfiqin illüziyadan gerçəkliyə sərt keçidi
09:00
8 avqust 2025

Xalq yazıçısı Anar: "Elçin bu sirri özüylə apardı..."
12:10
7 avqust 2025
"O tozu bir oxucu kimi boğazımda hiss edirəm..." - Firəngiz niyə Məhərrəmə ərə getməyə razı olur?
09:00
7 avqust 2025