İlqar Rəsul yazır...

Özünü saxlaya bilməyib velosipedini ofisin qarşısında dayanmış maşınlardan birinə çırpdı. Elə o dəqiqə də velosipeddən düşüb birnəfəsə adını, soyadını və atasının adını maşının yanında durmuş sürücüyə söylədi. Sonra ağladı. Qıp qırmızı olmuşdu qorxudan. Altı, yeddi yaşlarında toppuş bir oğlan uşağı idi.

Maşına təxminən heç nə olmamışdı. Yan tərəfdən balaca bir batıq yəni. Sürücü və yanındakılar nə qədər onu sakitləşdirmək istəsələr də alınmadı. Elə ağlayırdı. Sonra qaçıb binanın arxasında davam elədi ağlamağa. Aralıdan baxırdım. Ağlamağı da adama maraqlı, bir az da şirin gəlirdi bu qəşəng oğlanın. Yaxınlaşıb onu sakitləşdirməyə cəhd elədim:

- Narahat olma. Maşın o qədər də əzilməyib. Hətta çox əzilsəydi belə buna görə sənə kimsə nəsə deyib narahat etməzdi.

Gözünün yaşını kəsmədən üzümə baxırdı. Davam elədim:

- Bəs sən istəyərsən o adamlar narahat olsun?

Burnunu çəkərək əlinin dalı ilə gözlərini silib-yox -dedi-istəmərəm.

- Bax, amma sən indi burda ağlayırsan, onlar narahat olurlar. Elə mən də.

Gözlərini silərək “Bəs mən nə edim, pis olmuşam axı”-deyib cavab gözlədi.

Dedim sən daha ağlama. Uşaqlara qoşul futbol oyna. Əgər yaxşı oynasan, biz də rahat olarıq. Maşını əzdiyin də hamının yadından çıxar.

- Düz deyirsiniz?- gözləri parıldadı.

- Əlbəttə düz deyirəm. Heç mən yalançıya oxşayıram?

- Yox, oxşamırsınız.

- Onda başla.

Qaçdı qoşuldu binanın həyətində bayaqdan futbol oynayan həmyaşıdlarına, başladı top qovmağa. Daha ağlamırdı. O qədər həvəslə oynayırdı ki...

Bir az dayanıb baxdım və düşündüm ki, bir uşaq öz olmayan günahını yumaq, bilərəkdən etmədiyi yanlışını düzəltmək üçün gör nə qədər canfəşanlıq edir. Özü də həvəslə...

Həmin an o oğlan dünyanın ən yaxşı uşağıydı mənimçün....

Arxayınlaşıb ordan aralananda içimdə bir sual yarandı:

- Bəs biz, böyüklər? Günahlar bir yana, hansısa ciddi yanlışlığımızı düzəltmək üçün nə qədər həvəslə çalışırıq? Ümumiyyətlə çalışırıqmı?

Düşündüm və gördün ki, hər halda o uşaq qədər deyil...

Amma o uşaq...

Yeddi yaşlı o toppuş oğlan adını, soyadını və atasının adını - yəni kimliyini tam olaraq demişdi ki, sürücü onun barəsində qərar verməkdə, valideynini tapıb müraciət etməkdə çətinlik çəkməsin...

• Ulucay Akif: “Dərc olunanlar “Kulis”in mövqeyi deyil”
• "Heç süni intellekt bu cür saxta dialoqlu mətn yaza bilməz" - Hekayə müzakirəsi
• "Ölən əsərlərin sayı, ölən xəs­tələrin sayından az deyil..." - Ramiz Rövşən