Kulis.az gənc şair Əsəd Qaraqaplanın şeirlərini təqdim edir.

İsmayil abi

- İsmayıl abiii!

- Hooop!

- Neynədin?

- İş görüşməsinə getdim

Yenə qapılar arxasında qaldım, şair...

Sən neynədin?

- Səhərə qədər küçə itləri kimi yenə çox darıxdım, abi

- Yalnızdınmı?

- Yox, deyildim.

- Nədən darıxdın bəs, şair?

- Bilmirəm, abi.

Yanımda biri yatanda darıxıram...

- Səninki də çox zor, şair

- Neynim, abi...

Daha birini sevib yanımda ayıq tutmaq

imkanım olmadı heç

Bir sevdiyim olmadı yanında yatım...

Yuxusuzluq nə zor şeymiş, İsmayıl abi...

Sanki xirtdəyə qədər ayıqlıqda boğulursan...

- Mecnuunnn!

- Əfəndim İsma...

- Pardon, şair.

- Buyur, abi.

- Bir sevdiyin-falan yoxmu?

- Gecələri sevirəm, abi.

Sevdiyim insanların məni tərk eləmədiyi gecələri.

- Hooop!

- Əfəndim, abi?

- Allah eşkinə insan gecələri sevərmi?

Sənin ağzından çıxanla

qulağının duyduğunun arasındakı fərqi...

Ha mən sənin gecələrini sevəyim...

- Necə abi?

- Deyirəm ki, çox darıxırsan bə, şair...

- Elədi, abi.

- Deyirəm ki, dəniz bi dalğalansa

ordan atam güləcək.

- İsmayıl abiii!

- Hoooop!

- O gəmi bir gün mütləq

gələcək mütləq gələcək...

Bakıya sevgi məktubu

heç unutmayacağım bir günün var uzaqda

ilk dəfə sənə gəldiyim

gəlib səni gördüyüm gün

məni küçələrinə tapşırdın gecə vaxtı

oysa o gün isti yataqlarında

yatan “övladlarından” daha təmizdim, Bakı

daha əcəmi, daha anadangəlməydim...

18 yaşımdaydım – oxumağa gəlmişdim

həyatı görməmişdim, səni görməmişdim, Bakı

mən səni gördüyümdə daha çox ögey anaydın

daha çox fahişəydin, Bakı

səni ilk dəfə ana eləməyə gəldiyimdən

özüm belə xəbərsizdim...

indi mənim əllərim hər yerindən üzülüb

balaca kirayələrdə - gecəqondularında

indi mən bu həyatı məni doğduğun

və məni

küçələrinə buraxdığın gecədən az sevirəm

indi mən səni daha çox anlayıram, Bakı

hissləriylə oynanıb küçələrə atılmış bir qadınsan -

boşanmış

iki körpə balanla küçələrdə qalmısan -

küçələrində, Bakı

mənsə sənə aşiq olmuş uşağam, uşağınam...

imkanım olsa, evim olsa, evimdə yerim olsa

səni götürüb gedərəm

balalarına atalıq, qadınlığına kişilik edərəm, Bakı

bilirəm bu şəhərdə tək yaşanmır, yaşlanmır

tək yaşlanılmır sənin küçələrində

hara getsək təklik səndə bir ölüm

təklik səndə bir sevgidi - ayrılığı əlində...

indi sənin məni bu qədər incitməyin

məni tək buraxmağın

yəqin məni daha az incitmək üçündür - bilirəm

bilirəm ki, başqa bir şəhər olsaydın

sevərdin məni, Bakı

buraxmazdın yalnızlığa - ölümə...

- hansı ana istərdi ki övladını öldürsün?

- övladını daha çox sevən istərdi...

və mən hər gecə səni yuxularımda deyil

yuxularımı səndə görürəm, Bakı

hərdən ayılıb gecələri səndə şərab içirəm

siqaret çəkirəm, şeir yazıram səndə

hərdən səndə qadınlarla sevişirəm -

sevdiyim qadının gözlərinin önündə...

sənin küləklər yox

kələklər şəhəri olduğunu deyənlər

sənin seviləcək mələk olduğundan xəbərsizdir

xəbərsizdir bu boyda şəhərində şəhərsiz olduğundan

küçədə qaldığından

körpələrindən xəbərsizdir -

məndən xəbərsizdilər

mənim səni sevdiyimdən xəbərsizdir kələklilər...

mən sənə rast gələndə qadın olmalıydın, Bakı

ana oldun

dışladın məni o gün bir fahişəni sevdiyimdə

küləklərlə savurdun

elə yorğun buraxdın ki ortalıqda kimsələri sevəmmədim

sənə gəldiyim gündən çıxıb gedəmmədim, Bakı...

bəzən başqa şəhərələrə çıxıb getdin

başqa şəhərlər oldun

başqa qadınlar oldun

başqa uşaqlar doğdun

başqa şəhərlər səni başqa qadınlar kimi

atıb getdilər, Bakı

başqa qadınlar kimi qayıtdın, döndün, gəldin...

doğduğun uşaqlardan biri məndim

biri də

hələ rast gəlmədiyim sənə bənzəyən qadın

onun da tapmadığı biri məndim

biri mən...

və sən mənim məni doğan uşağımdın

əllərin elə balaca, gözlərin elə məsumdu

səni anam deyib qucaqladığım

gecələr daha çox övladım idin

və mən hər gün biraz daha doğurdum səni sevməyə...

- Bakı, işdən gəlmişəm, üşümüşəm

isti bir şeyin varmıdır yeməyə?!

Böyük ayrılıqlar

böyük ayrılıqlar vardı içimdə

kiçik adamların çıxıb getməsindən...

mən nə acılar yaşadım - yazmadığım

mən nə fikirlər söylədim - acımadan

həyatımı qurbanlarla bütövlədim

gedənlər yer qoydu mənə - özüm olum

dəyər verdiklərim fahişə sifətiylə çıxıb getdi

hamıda bir qisas varmış ayrılıqdan...

böyük ayrılıqlar vardı içimdə

hələ böyüməmişdim bu gecədən səhərəcən

havanın soyuqluğu içimi isitməmiş

qaranlıq qapıdan çöldə gözləməkdə...

mən - dağınıq bir otaqda darmadağın

saçlarım dağınıq - üzüm tüklü üzüm

son qadın da bu gecədən səssiz keçir

yatır - körpə balaların qucaqlayıb...

mənim otağımda Bakı şəhər deyil

mənim otağımda bizim kəndimiz yox

biri yox - ayıra məni tənhalıqdan

biri yox - üzümə baxıb dəli deyə

biri yox - qopara məni Tanrılıqdan...

böyük ayrılıqlar vardı içimdə

böyük ayrılıqlar, böyük ayrılıqlar

hər kəs anlayacaq qədər anlatılmaz

böyük ayrılıqlar, böyük ayrılıqlar

kiçik adamların çıxıb getməsindən...

• “Ulduz” jurnalının növbəti sayı çıxıb
• Faciə və qəhrəman
• 2025 Oskar qaliblərinə ən iddialı namizədlər - Siyahı